Lezersrecensie
heerlijk luisteren naar de belevenissen van een oude vriend
Hendrik Groen heeft het ene dagboek afgesloten en begint vol goede moed met een tweede. De hoofdstukken zijn keurig geordend op datum en op 9 cd’s leest Jan Donkers ons het dagboek voor.
Het vorige luisterboek van Hendrik Groen werd door Jan Meng voorgelezen. Beide stemmen lijken een beetje op elkaar. De stem van Jan Donkers is wat donkerder van kleur en vond ik persoonlijk prettiger. Beide verhalen worden wat monotoon verteld maar dat past helemaal bij het verhaal. Het is tenslotte een dagboek van een oudere heer.
Een oudere heer die zijn grote liefde is verloren en er eerst geen zin meer in heeft om in zijn dagboek te schrijven. Hij pakt toch de pen weer op en laat ons weer meegenieten van de gebeurtenissen in het bejaardenhuis. De actualiteit komt voorbij maar er is vooral ruimte voor zijn vrienden. En natuurlijk de strijd met de directrice is hilarisch. De uitjes van de OMANIDO club en de achteruitgang en bezuinigingen in de zorg. Lachen en een traan, zijn vrienden worden ouder en hebben ook niet het eeuwige leven is de conclusie. Maar zij maken er nog iets van.
Ik heb heerlijk zitten luisteren, alsof ik met iemand in de kamer zat die zijn belevenissen vertelde. Zelfs zo levensecht dat ik het soms bijna aan anderen vertelde als ik op visite was en dan bedenken dat je het uit een boek hebt.
Een heerlijk luisterboek voor op een mooie herfstdag onderweg of thuis.
Het vorige luisterboek van Hendrik Groen werd door Jan Meng voorgelezen. Beide stemmen lijken een beetje op elkaar. De stem van Jan Donkers is wat donkerder van kleur en vond ik persoonlijk prettiger. Beide verhalen worden wat monotoon verteld maar dat past helemaal bij het verhaal. Het is tenslotte een dagboek van een oudere heer.
Een oudere heer die zijn grote liefde is verloren en er eerst geen zin meer in heeft om in zijn dagboek te schrijven. Hij pakt toch de pen weer op en laat ons weer meegenieten van de gebeurtenissen in het bejaardenhuis. De actualiteit komt voorbij maar er is vooral ruimte voor zijn vrienden. En natuurlijk de strijd met de directrice is hilarisch. De uitjes van de OMANIDO club en de achteruitgang en bezuinigingen in de zorg. Lachen en een traan, zijn vrienden worden ouder en hebben ook niet het eeuwige leven is de conclusie. Maar zij maken er nog iets van.
Ik heb heerlijk zitten luisteren, alsof ik met iemand in de kamer zat die zijn belevenissen vertelde. Zelfs zo levensecht dat ik het soms bijna aan anderen vertelde als ik op visite was en dan bedenken dat je het uit een boek hebt.
Een heerlijk luisterboek voor op een mooie herfstdag onderweg of thuis.
1
Reageer op deze recensie