Futurisme in de praktijk

In een artikel las ik dt Eekhaut optimistisch naar de toekomst kijkt: we lossen uiteindelijk alle problemen op. In dit boek valt dat even tegen: de Aarde is er slecht aan toe, maar de mensheid waaiert langzaam uit naar andere werelden in het zonnestelsel. We zijn tweede helft van deze eeuw, zo ongeveer, en op Titan ontdekt het meisje Britt een aantal merkwaardige dingen: de inheemse Kraken zijn intelligent en willen alleen met haar communiceren, er is een complot van de humanoide Turing (robotten, maar dan net anders), en ze is zelf ook al geen mens. Dat alles leidt naar een interessant verhaal, voor de oudere jeugd, en voor iedereen die het SF-genre nog steeds in het hart draagt. Er is een tweede boek, Nomade, en er volgen er andere, want Eekhaut draait zijn hand niet om voor een boek meer of minder. En toch blijft hij superieure kwaliteit bieden.