Aspe Blues

Recensie Blankenberge blues:
Ik heb dit boek tweemaal gelezen en gelukkig maar mijn recensie zal gematiger zijn.
Voor ik begon aan deze thriller waren mijn verwachtingen hoog gespannen. Een duo schrijvers met een auteur die al meer dan zijn sporen heeft verdient in het thtillergenre en de revelatie van de Pieter Aspe award 2015. Dit moest een topper zijn.
Het boek begint met de vondst van een potvis met een kostbaar goedje (Amber). In Blankenberge proberen de hoofdrolspelers, Alain en Betty, hun leven op de rails te krijgen en van het leven iets te maken. Er zijn in dit boek veel verhaallijnen. Het verhaal bouwt zich heel langzaam op . Victor, een schrijver op zoek naar een nieuw verhaal , doet mee met de opdracht om het Amber te verkopen in het illegale circuit. Door de schrijver lezen we mee hoe het verhaal groeit. In ieder verhaallijn zit er evolutie in . De schrijver neemt actief deel aan de verkoop en zoekt naar oplossingen . Net als bij Aspe wordt het spannend in de laatste bladzijdes. Dit is zeker geen Aspe + . Ik vermoed dat Aspe aan dit boek niet veel heeft mee geschreven , maar dat zijn naam moest garant staan voor kwaliteit .In dit boek zit veel potentieel maar na het lezen blijf ik toch wat op mijn honger zitten. Er zijn te veel verhaallijnen en die krijgen allemaal de ruimte om te groeien maar zo wordt het hoofdverhaal wat uit het oog verloren . De finale is wel meer zoals de vorige Aspes . Alles gebeurt op een drafje en de schrijvers weten blijkbaar niet goed hoe hier een einde aan te breien . Wat met de Amber ? Hoe evolueert de relatie tussen Alain,Betty en Babs ? Hoe evolueert Ryan ? Nog vele vragen die open blijven. Ik heb het boek met plezier gelezen en voel dat er in dit duo veel potentieel zit.
Door de tip om dit boek niet te lezen als een ‘Aspe’ boek vond ik het boek best oké.
Cover : 7/10
Verhaal: ***