Schizonoia

Recensie van het boek Schizonia
Auteur: Pieter Wouter Broekharst
Gelezen via: boeken toer van Attie Dotinga
Introductie:
De hoofdpersoon van het boek is Martijn Raming. Hij woont zelfstandig en werkt als accountant. Door het traumatische verlies van zijn vader op 15 jarige leeftijd wordt Marijn geplaagd door psychoses. Dit uit zich in extreme achtervolgingswaanzin, hallucinaties en wanen.
Het boek is geschreven in de verhalende vorm.
Het thema van het boek is hoe je uit de diepste duisternis van een trauma weer bovenkomt al dan niet met behulp van professionals of mensen uit je naaste omgeving.
Ik had nog nooit eerder iets van de schrijver Pieter Wouter Broekharst gelezen.
De plot van het boek is hartverwarmend mooi. Een lichtpunt na de diepste duisternis.
Samenvatting/plot/algemeen:
Dit boek neemt de lezer mee in het dagelijkse leven van de hoofdpersoon Marijn Raming. Succesvol accountant bij een kantoor op loopafstand van zijn huis.
Al snel leer je Marijn kennen. Door de gedetailleerde beschrijving van zijn verleden begrijp je waarom hij zo in het leven staat.
Marijn zijn familiegeschiedenis beschrijft vanaf zijn grootouders aan moeder en vaders kant over streng gelovig, grote gezinnen, naar buiten toe vroom en toegewijd. In huiselijke kring veel angst, misbruik, kromme gedachtegangen over het leven. Partners worden uitgezocht op geloof. De liefde komt later wel. De manier hoe de auteur dit beschrijft is echter op vele punten grappig. Je leert de mensen die de basis vormen van Marijn zijn bestaan erg goed kennen.
Ook voel je de kilte en dominantie van de moeder van Marijn. Hartverscheurend is het als Marijn zijn vader verliest door een hartstilstand. Zijn zus gaat al snel het huis uit en Marijn blijft achter bij zijn moeder en haar nieuwe vriend. Zijn moeder wordt strenggelovig. Mede ingegeven door haar nieuwe vriend. Hierdoor gaat Marijn al snel op zichzelf wonen.
Mijn mening:
Ik had gedacht dat het een ontzettend zwaar boek zou zijn om te lezen.
Maar ik werd blij verrast. Natuurlijk waren de levendige beschrijvingen van de familegeschiedenis en de psychoses pittig. Maar de vele woordgrappen en het ingenieuze spelen met woorden maken het boek geweldig om te lezen.
Doordat ikzelf min of meer hetzelfde doormaak als Marijn kon ik me met heel mijn hart en ziel inleven in zijn wanen en hallucinaties. Ik keek door de ogen van Marijn als hij de angst voelde en de momenten doorleefde. Ik voelde het in iedere vezel van mijn lijf. Toch werd het nergens ondraaglijk of niet te doen. Ik put te er ook hoop en troost uit en kon veel weerleggen bij mijzelf.
Het verhaal bevat naast zeer veel rauwe en heftige elementen ook liefde, hoop, troost en geeft mensen die hetzelfde doormaken veel inzichten.
Mooi ook dat niet het uiterlijk van een persoon centraal staat maar het innerlijk. Dat ieder mens waar hij of zij ook voor staat of aanhangt er mag zijn op zijn of haar manier.
Je gaat mee op reis door de diepste diepten van het menselijk brein. Je voelt zelf het angstzweet uitbreken, je rilt als je de wanen een hallucinaties doormaakt met de hoofdpersoon. Je valt vaak in verbazing zo van kan dit echt in iemands hoofd ontstaan?
Je krijgt met het hoofdpersonage al snel een diepe band. Net als met de andere personages. Dit omdat de karakters zeer beeldend en goed zijn uitgewerkt. Het verhaal gaat hierdoor leven. Je verveelt je geen moment en wilt het boek in een ruk uitlezen.
Conclusie:
Ik geef dit boek 5 sterren.
Ik ben blij dat ik dit boek mocht lezen.
Ik zou dit boek aan iedereen aanraden. Het is een verhaal over het leven. Niet een zwaar boek over psychose, wanen of hallucinaties.
Maar een vlot leesbaar boek met ook veel hoop. Het licht in de duisternis. De hoop in de vorm van nieuwe mensen in je leven. Soulmates voor het leven. Samen maakt je sterker. Zorgt voor rust, naastenliefde en regelmaat.
In de toekomst wil ik zeker meer lezen van deze auteur.