Achteraf bekeken had ik in de CZ lezersclub liever Saskia's boek als winnaar gehad. Ze staat ver boven Esther (met alle respect trouwens voor Esther die ook goed schrijft). Door de leesclub was wel de naam van Saskia blijven hangen, dus toen ik ze op het boekenfestijn zag liggen (haar boek!) aarzelde ik geen seconde. Ze was bovenaan wel ontsierd door een vette viltstiftstreep (zowat het handelsmerk van het Boekenfeest), maar voor € 10 neem je dat er gerust bij.
Goede titel, die de inhoud weergeeft. Mooie cover die al iets onrustbarend aangeeft. En ik ben er van overtuigd dat er velen met mij eens zullen zijn, het is zowel literair als thriller. De beschrijving bijvoorbeeld van het jonge (huwelijks)leven van haar moeder is een juweeltje. Op een paar bladzijden wordt zeer duidelijk alles geschetst. De regelmatige flashbacks geven je langzaam maar zeker inzicht in het karakter van Maria Vos en de personen uit haar omgeving. Telkens verklarend maar ook elementen aan het mysterie toevoegend. De achtergrond en de vraag wie en waarom wordt daardoor constant in andere richtingen gestuurd.
Het plot 'wordt ik nu gek of ben ik het al' wordt op een Hitchcock-achtige manier uitgewerkt. Achter elk gordijn dat ze beschrijft vermoed je de dader. Saskia moet een aantal zaken erg doorleefd hebben om zo te kunnen schrijven over kinderen, abortus, waanzin. Ik bedoel hier zeker niet mee dat het autobiografisch zou zijn, zeker niet. Het toont enkel aan dat ze erg veel personen heeft gezien en gehoord en ze zeer gevoelig heeft beluisterd. Gebald kan ze dit dan op papier zetten. Bv.: "Kinderen zijn zo goed in leven, in hun kop stoten, even brullen en weer verder lopen, zo flexibel en sterk. Ze hebben niks nodig, behalve liefde."
Voor haar debuut heeft ze een prachtig werk neergezet. Benieuwd naar De eetclub.