Recensie De nevelprins

Toen ik een Spaanse vriendin vertelde dat ik de schaduw van de wind van Zafon had gelezen en er erg van had genoten, vertelde ze mij dat ze deze schrijver kende van zijn jeugdboeken. Nu is zijn eerste boek, een jeugdboek, dus naar het Nederlands vertaald.
Zafon weet goed sfeer op te roepen. Daar is hij blijkbaar een meester in. Het verhaal vond ik op zich wel spannend. Zafon is een goed verteller maar aan het eind bleef ik met teveel "hoe kan het dat" en "waarom's" zitten. Begrijp me goed: ik heb niets tegen een open einde. Het gaat me puur om de manier waarop Zafon plompverloren fantastische zaken in dit boek introduceert zonder enige uitleg en verwacht dat je het maar accepteert. Dat vind ik jammer. Hij had veel meer uit dit boek kunnen halen. Met het fantastische op zich heb ik ook geen problemen. Het is net hoe het gebracht en opgebouwd wordt. Nu is dit zijn eerste boek en het was in eerste instantie ook als jeugdboek bedoeld dus wil ook zijn volgende boek wel lezen om te zien of er een stijgende lijn in zit. Ik heb zo mijn vermoeden dat het succes van "schaduw van de wind" ook voor een deel te danken is aan een goede editor/redacteur/bewerker (weet niet precies hoe dat in het Nederlands genoemd wordt), die hem wat in toom hield en die er waarschijnlijk voor gezorgd heeft dat het verhaal een betere stroomlijn kreeg, maar dat is natuurlijk puur mijn gedachte hierover. Voor zover ik mij kan herinneren waren de kritieken die ik op "het spel van de engel" las ook voornamelijk kritisch op het feit dat Zafon het te fantastisch maakt zonder dat dit het verhaal ten goede komt. Ik had het op mijn lijstje van nog te lezen boeken staan maar heb het er eerst maar even weer afgehaald.
Terug naar de Nevelprins: een spannend verhaal, goed leesbaar, waarin naar mijn mening echter teveel fantastische zaken plompverloren worden geïntroduceerd. Het had soberder gekund met meer subtiele spanning rondom het fantastische in het boek. Een redelijk debuut dat van mij drie duimpjes krijgt.