moeilijk opgang maar daarna heerlijk om te lezen

Ik wil nooit te veel over een boek verklappen want waarom zou je het dan nog gaan lezen. Soms is dat heel moeilijk. Zo ook bij dit boek. Het was totaal niet het boek wat ik ervan verwacht had. Het begin was een beetje moeizaam, er werd veel verteld over alle personen, gevoelens, emoties, je wist gelijk meer van de personages. Uiteindelijk was duidelijk waarom want zo wist je hoe ze reageerden en had je dus al een soort van band gecreëerd.

Het was een feelgood boek maar hier en daar was het chaotisch en teveel de nadruk op het geheugenverlies - twee werelden. Rachel haar emoties en reacties kwamen erg goed over wel had ik haar ouder ingeschat. De personen hebben allemaal zoveel bereikt in een enorm korte tijd. Dat was niet heel geloofwaardig. Haar manier van reageren is ook volwassener misschien daardoor dat ik dacht dat ze rond de 30 is en niet 23.

Het boek was heel anders dan verwacht. Een heel ander verhaal had ik verwacht maar daarom niet minder fijn om te lezen hoe het verhaal echt is. Ik zag het einde niet aankomen. Hoe het boek naar een einde zou komen en
wat de ontknoping zou zijn had ik eigenlijk geen idee. Het laatste stukje had langer gekund want hoe is ze nu precies in coma geraakt, wat is er allemaal gebeurt daar is een gat het is opeens einde.

De schrijfstijl van Dani Atkins is lekker, fijne zinnen en geen moeilijke woorden. Wel zouden de hoofdstukken iets korter mogen zo kan je nog net even een hoofdstukje lezen en nog een. Al met al was het een heerlijk boek met een emotioneel maar toch ook weer fijn einde.