Mager!

Ik kan Lee Child toch wel aanmerken als één van mijn favoriete auteurs, maar dit 22e deel met Jack Reacher vond ik erg mager. Teleurstellend.

Reachter ziet in een pandjeshuis een kleine damesring van de militaire academie Westpoint en kan zich niet voorstellen dat iemand daar vrijwillig afstand van doet. Hij gaat op zoek naar de eigenaresse om het verhaal hiervan te achterhalen. Het verhaal begint op zich nog wel sterk. Op geheel eigen wijze worden meer dan een handvol bikers in elkaar gerost om de eerste stappen van zijn onderzoek te beginnen. Daarna zakt het echter al heel snel in. Het wordt heel langdradig door ellenlange beschrijvingen en herhalingen. Hoe vaak kun je vertellen dat Reacher wel heel erg groot is en eruit ziet als de Hulk of Bigfoot? En heb je echt meer dan een halve pagina nodig om een stuk snelweg te beschrijven van waaruit je alle kanten op kunt? Dat haalt de vaart eruit en voegt niets toe.
Het plot is heel dun en als je alle overbodige beschrijvingen eruit had gehaald, dan was het een flinterdun boek geworden. Dat het verhaal abrupt eindigde, verbaasde me niet eens. En heel eerlijk vond ik dat niet eens zo erg...

Mager en teleurstellend. Hopelijk is de volgende weer beter!