Zes wolken aan het firmament

Een wandeling vanuit een ver verleden naar een verre toekomst. Hoe lang geleden (1600?, 1700?) blijft een raadsel net als de vraag hoe ver in de toekomst. Zes aparte verhalen waarvan er vijf gesplitst zijn in twee delen behalve de zesde, dat is een verhaal, die ook tegelijk het meest ver in de toekomst ligt. Je maakt dus een reis van verleden naar toekomst en weer terug.
De verhalen staan op zichzelf, maar hebben wel subtiele verwijzingen naar elkaar. Via personen, die in de verschillende verhalen opduiken. In het ene verhaal als protagonist, in de vorm van een verwijzing in de andere. Andere verwijzingen betreffen plaats. Hawaï en de Polynesische eilanden komen in meerdere verhalen voor. Anders dan dit is er geen, voor de lezer althans, heldere relatie.

Het grote thema lijkt het verval van de wereld te zijn. Dat begint al in de eerste verhaallijn waar Europeanen de Polynesische volkeren koloniseren en er moord en doodslag introduceren. In het meest in de toekomst gelegen verhaal is er weer sprake van een vrij primitieve samenleving waar men elkaar de hersens inslaat.
Sommige verhalen hebben een soort happy end, maar de grote trend lijkt toch verval te zijn
Knap is dat het taalgebruik is aangepast aan de tijd. En ondersteunt daarmee de ontwikkeling ‘in de tijd’. De taal lijkt met de tijd primitiever en lokaler te worden. Als een bewijs van achteruitgang.
Het feit dat het aparte verhalen zijn is soms storend. Net als je lekker op gang bent moet je opnieuw beginnen. De opzet is innovatief, maar voelt ook gekunsteld.

Zes verhalen als wolken met het firmament als bindende factor.