Op zoek naar identiteit.........

De zwarte met het witte hart gaat over identiteit. Wie ben je, hoe zie je jezelf, hoe zien anderen jou en hoe verhouden deze drie zich tot elkaar? Arthur Japin slaagt erin om deze vragen treffend op te roepen aan de hand van het verhaal van Kwasi en Kwame. Een ongelooflijk maar grotendeels op feiten gebaseerd verhaal, dat beurtelings vooral door Kwasi en deels door Kwame wordt verteld. En ook vanuit ‘Nederlands’ perspectief worden de levens van de beide jongens weergegeven. Het boek wordt altijd verteld vanuit Nederlands Indië waar Kwasi terecht kwam, met flashbacks vanaf het moment waarop de beide prinsen vanuit Afrika naar Nederland werden gebracht. De levens van Kwasi en Kwame beginnen gelijk, maar ontwikkelen zich vervolgens op een geheel eigen wijze. Kwasi past zich aan, maar voelt zich uiteindelijk toch niet thuis in de witte wereld en blijft zoeken naar zijn identiteit. En Kwame gaat zijn eigen weg, zoekt zijn oorsprong en ook hij blijft tot het (wrange) einde van zijn leven op zoek naar zijn identiteit. Het boek leest niet zo makkelijk weg als bijvoorbeeld De overgave, vooral het eerste gedeelte is her en der wat taai. Maar de wetenschap dat dit verhaal op hoofdlijnen echt is gebeurd, de sublieme karakterontwikkeling van de beide Afrikaanse prinsen en toch ook de historische context van het verhaal, maken veel goed. Het tweede deel van het boek leest makkelijker, ook omdat je wilt weten hoe het afloopt met Kwasi en Kwame. Het (korte) stukje over de donkere kant van democratie bleef bij mij verrassend genoeg het meeste hangen: wat kan en mag de plek van minderheden zijn in een samenleving als de meerderheid ‘democratisch’ zijn wil oplegt.......