Contrast

Een man wordt door een oude collega van het Archief (de werkplek) gevraagd te helpen bij een oude gezamenlijke kennis om een gedeelte van zijn verloren gegane geheugen te herstellen, een vreemde opdracht.
Op weg naar de uiteindelijke bestemming krijgen we een min of meer biografie van de hoofdpersoon voorgeschoteld die op zich niet super boeiend is maar wel boeiend wordt beschreven met een flinke dosis humor, het eindigt bij de dood van zijn 100-jarige moeder, een schrijnend aandoenlijk slot van het boek.
Voor dat het zover is reizen we eerst met de vrienden mee, belanden we in een hotel die door robots wordt gerund, en wordt het laatste deel van de reis geregeld door een zelf rijdende auto, die in alles meedenkt, zelfs tot sex in staat is.
Hoewel dat laatste misschien een beetje TE was, gaan we in de toekomst toch aardig die kant op, van de week zag ik een programma op tv over zelf rijdende auto's waar geen stuur meer in zit, dus wat dat betreft komt het boek al aardig in de richting van hoe alles er uit komt te zien.
Kortom, het was een vreemd boek, maar ik heb het toch met genoegen gelezen, hele prettige schrijfstijl met een flinke dosis humor, zoals ik al eerder meldde.