Een criminele jeugd

Eli Bell groeit op in een crimineel milieu, het verhaal start als hij 10 is en we volgen hem samen met zijn broer die na zijn 6e opgehouden is met praten na een bijna dood ervaring toen zijn vader met hun de plomp inreed.
Over het verhaal zal ik niet al te veel prijsgeven, dat zit gewoon goed in elkaar.
Waar je als auteur mee worstelt denk dat je, als je een boek voor volwassenen schrijft, met een 10-jarige als hoofdpersoon van waaruit het verhaal beschreven wordt , wat voor taal bezig je?, als je volwassen gaat denken en praten komt dat zelfs ongeloofwaardig over, in de zin: dat kan zo'n jonge jongen niet zelf bedacht of gesproken hebben, aan de andere kant: als je het uit de taal van een kind gaat schrijven gaat het ook niet goed komen dan wordt het een jeugdboek, daarvoor is het verhaal te heftig.
De auteur moest dus voor de volwassen taal kiezen en dat heeft hij goed gedaan.
Maar eerlijk gezegd vond ik de schrijfstijl vreselijk en dat is jammer want het verhaal vond ik steengoed.