Oud maar niet dood

Ik ben er van overtuigd dat er overwogen is om het boek Oud maar
niet dood te noemen en dat was ook terecht geweest gezien de
inhoud.Hendrik Groen is een krasse 83 jarige man die besluit om een
dagboek over 2013 bij te gaan houden over de perikelen in het
bejaardentehuis waarin hij is gehuisvest, en in de 365 hoofdstukken
(er missen er een paar vanwege ziekte) die dan volgen, vertrouwd
hij zijn ervaringen aan het papier toe.Met nog een 5-tal anderen
besluit hij de club Oud maar niet dood (Omanido) op te richten,
waar ook zijn vriend Evert deel van uit maakt.Met deze club zet hij
allerlei activiteiten op touw, alleen bestemd voor dit zestal,
zoals een cursus golfen, een workshop koken enz. , dit tot ergernis
van de overige bewoners.Er wordt wat afgelachen, maar ook is er af
en toe verdriet.Wat heb ik genoten van dit boek, het is een poos
geleden dat ik spontaan begon te lachen om een boek, wat staat dit
boek vol met geweldige humor, soms behoorlijk sarcastisch en
cynisch (als Evert aan het woord is), en wat wordt alles binnen het
verzorgingstehuis op de hak genomen, niet alleen de directie, het
personeel, maar voornamelijk de medebewoners moeten het geregeld
ontgelden.Als je dit boek niet leuk vind, heb je geen gevoel voor
humor, die bewering durf ik wel voor mijn rekening te nemen.