Will they, won't they

Cade probeert over Bliss heen te komen. In het eerste deel Losing it was al duidelijk dat hij wel iets meer dan een oogje op haar had, maar ze koos niet voor hem. Dat is voor hem nog altijd pijnlijk en als hem gevraagd wordt Thanksgiving met Bliss en haar liefde door te brengen gaat hij niet op het aanbod in en verzint hij een smoes. En dan is daar ineens Max.

Max houdt van foute jongens. De ouders van Max niet. Als ze horen dat Max een vriend heeft willen ze die uiteraard ontmoeten. Haar verhaal over een lieve jongen die ze in de bibliotheek heeft ontmoet, past niet bij haar vriendje in kwestie en dus zoekt ze iemand die zich kan voordoen als haar vriendje. En dan is daar Cade.

In het begin lijken de twee niet goed met elkaar overweg te kunnen, maar Max moet wel. Ze heeft haar ouders immers verteld dat Cade haar vriendje is. En Cade.. Tja. Afleiding kan geen kwaad en hij ergens vindt hij Max misschien ook wel intrigerend.

Max en Cade lijken steeds meer naar elkaar toe te groeien en meerdere keren vraagt de lezer zich af of het nu dan echt gaat gebeuren. Gaan ze zoenen, misschien meer. Worden ze echt een stel?
Totdat de bom barst en de grote vraag wordt; komt het nog goed?
Tussendoor ontwikkelt Max zich beetje bij beetje en krijgt de lezer inzicht in haar achtergrond. Wie is ze en hoe is ze zo geworden? Langzaam krijgt de lezer steeds meer informatie. Misschien iets te langzaam, want het mysterieuze geheim kan tot ergernis leiden. Totdat het tegen het einde er allemaal uitgegooid word, waardoor het een beetje afgeraffeld lijkt.

Daarnaast heeft Max last van enkele dromen, die moeilijk te onderscheiden zijn van de rest van de verhaallijn. Doordat er verder niks gedaan wordt met deze dromen komen de deels uit de luchtvallen en zijn ze bovendien overbodig. Op deze manier wordt de snelheid uit het verhaal gehaald, een verhaal dat prima zonder deze scènes had gekund.

Met als rode draad de vraag ‘will they, won’t they’ is Faking It een prima vervolg op voorganger Losing It.