Toevalligheden maken het soms wat ongeloofwaardig

Het boek vangt meteen aan met de essentie van de zaak, het kinderlichaam dat bungelend aan een springtouw hangt. Tussendoor komen er heel wat andere personages aan bod die aan ons geïntroduceerd worden. Het is even moeilijk om dit alles uit elkaar te kunnen houden. Het hele boek vereist opperste concentratie en ik raad je aan om het niet te lang te laten liggen. Vele namen en details ga je anders uit het oog verliezen. Wanneer Mia, de rechterhand van Munch, haar gedachten de vrije loop laat is het als lezer zeer lastig om de samenhang te kunnen zien. Ik heb meerdere keren stukjes moeten herlezen om mee te kunnen blijven en verder te kunnen met het verhaal.

Zoals ik al zei doen er in dit boek veel personages mee en was het soms lastig om alles te kunnen blijven volgen (zeker toch in het begin wanneer je een stortvloed van namen over je heen krijgt). Toch bevordert dit de spanning en maken we op een goede manier kennis met de belangrijkste karakters: Mia en Munch. Toch waren er ook zaken waar ik me een beetje aan stoorde. Sommige dingen zijn iets te toevallig voor mij zoals bv. het feit dat Munch’s moeder in een verzorgingstehuis zit en op miraculeuze wijze heeft dat ook iets te maken met een kerkgenootschap waar enkele dingen niet pluis zijn. Zo zijn er nog wel enkele dingetjes, maar die verklap ik niet om geen spoilers vrij te geven. Ik vond het een goed boek en het las zeer vlot, maar door die toevalligheden vond ik het verhaal ietwat ongeloofwaardig overkomen. Ook het einde kwam er vrij abrupt, ik was nog op zoek naar een afsluitende epiloog maar jammer genoeg ontbrak die. Ik kijk er wel naar uit om het tweede deel van deze serie te lezen om te ontdekken hoe het Mia en Munch verder vergaat!