vergeten leven

Wanneer de ene dag van je leven de anderen opvolgt zonder onderling verband… Wanneer elke ochtend iemand je moet vertellen wie je bent, je elke ochtend wakker wordt naast een onbekende, die ‘onenightstand’ je man blijkt te zijn…
Twijfel tussen realiteit en wat verzonnen is, doordat je geheugen is aangetast door een ernstig ongeluk… want een ongeluk is wat je overkwam, althans volgens de enige houvast die je hebt, je echtgenoot.


‘Voor ik ga slapen’ is een psychologisch thrillerdebuut geschreven door SJ Watson. Steve Watson werd in 1971 geboren in West Midlands (Engeland). Na zijn studies aan de universiteit is hij verhuisd naar Londen, waar hij zich nuttig maakte in diverse hospitalen. Gedurende deze tijd, schreef hij af en toe. Vervolgens werd hij in 2008 geaccepteerd voor de eerste cursus romanschrijven aan de Faber Academy. Hieruit kwam dit debuutroman verder. Wat beschreven wordt in ‘Voor ik ga slapen’ is volkomen fictief, maar is wel geïnspireerd op het leven van enkele patiënten met geheugenverlies. Hiermee had hij ervaring doordat hij enkele jaren actief was in de gezondheidsdienst en doordat zijn moeder ook aan geheugenverlies leed. De verhaalrechten van dit boek zijn aan meer dan veertig verschillende landen verkocht. SJ Watson won verscheidene prijzen met ‘Voor ik ga slapen’, nl. Crime Writers’ Association Award voor beste debuutroman en The Galaxy National Book Award voor beste misdaad thriller van het jaar.
Stel je nu eens voor dat je elke dag opnieuw je leven moet herstarten, simpelweg omdat je je de vorige dagen niet kan herinneren. Je wordt elke ochtend wakker naast een man die je niet kent en wanneer je in de spiegel kijkt herken je jezelf niet. Christine Lucas, het hoofdpersonage wiens gedachtegang uitvoerig beschreven wordt, wordt hiermee dagelijks geconfronteerd. Elke ochtend ontwaakt Christine met de gedachte een jonge twintiger te zijn, terwijl ze in werkelijkheid een vijftiger is. Elke dag wordt haar verteld wie ze is en hoe het komt dat ze aan geheugenverlies lijdt. Christine wordt hiernaast ook dagelijks opgebeld door Ed Nash, de dokter waarmee ze contact heeft, zonder dat haar man hier ook maar iets van afweet. Op aanraden van dokter Nash houdt Christine een dagboek bij, waarin ze haar gedachten, waarnemingen en de gebeurtenissen elke dag neerpent. Dankzij het bijhouden van het dagboek vallen steeds meer puzzelstukjes in elkaar.

De thematiek van het boek is ‘geheugenverlies’, een complex onderwerp, maar toch op een toegankelijke manier beschreven. De thriller is vanuit ik- perspectief geschreven, hierdoor kan je de gedachten en gevoelens van Christine goed meevolgen en kan je je inleven in haar situatie. Doordat Christine zich elke ochtend opnieuw niets herinnert, wordt er heel vaak herhaald. De spanning wordt erin gehouden tot op het einde van het boek. Je komt steeds meer te weten en stilletjes aan valt alles op zijn plaats, maar de echte ontknoping komt pas aan bod op de laatste pagina’s van het boek. Op de laatste pagina’s wordt de spanning opgedreven en wil je echt weten wat er gebeuren zal. ‘Voor ik ga slapen’ wordt ingedeeld in drie delen. In het eerste deel komen we te weten dat ze haar identiteit verloor en dat ze een dagboek bijhoudt. Vervolgens wordt in deel twee haar dagboek weergegeven. In het laatste deel zijn we terug in het heden. Christine heeft haar dagboek gelezen en het vervolg van die dag wordt verteld. Bij de herinneringen die soms boven komen bij Christine, wordt gebruik gemaakt van flash backs. Ik denk dat SJ Watson mensen wil laten zien, hoe belangrijk geheugen is. Zonder je geheugen en herinneringen, weet je niet wie je bent, is als het ware je identiteit zoek en kunnen mensen je bijna alles wijsmaken over je eigen leven. Ik werd in dit boek echt met de neus op de feiten gedrukt. Je herinneringen maken echt wie je bent en als je deze verliest, ben je helemaal gedesoriënteerd. Geheugenverlies is iets hardnekkigs en dat wordt in dit boek nogmaals benadrukt. De boodschap van het boek is ‘de momenten van vandaag zijn de herinneringen van morgen’.

Ik vond het een goed boek. Het is anders dan een doorsnee thriller, naar mijn mening. Er komen veel facetten aan bod. Het gaat niet louter en alleen om het achterhalen van de dader, maar ook je inlevingsvermogen wordt voortdurend op de proef gesteld en de problematiek van geheugenverlies wordt benadrukt. Ik vind het met andere woorden leuk dat er psychologische aspecten aan bod komen. Het nadeel is wel dat het op sommige momenten heel traag gaat, door het feit dat er steeds hetzelfde herhaald wordt. Ik had soms het gevoel dat ik ter plaatse bleef trappelen, omdat de nieuwe stukjes van de puzzel, heel subtiel worden toegevoegd aan datgene wat we al weten. Langs de andere kant wil je wel verder lezen omdat je kost wat kost wil weten welke wending het verhaal zal nemen en hoe de puzzel er in zijn geheel zal uitzien. Ook de toegankelijkheid, dankzij de makkelijke schrijfwijze, vind ik zeker een pluspunt. Emoties, gevoelens en twijfel worden sterk overgebracht, wat ook zeker positief is.