Een emotionele rollercoaster

-- PAS OP: bevat spoilers! --


Nieuwe Maan van Sarah Crossan is haar beste boek tot nu toe. Daar: ik heb het gezegd. Hoewel ik Een ook echt een super goed boek vond, heeft ze met Nieuwe Maan mijn verwachtingen overtroffen.

In Nieuwe Maan volgen we Joseph 'Joe' Moon, een jongen wiens leven gedefinieerd wordt door tegenslagen. Zijn vader is er niet meer. Zijn broer zit in de gevangenis met de doodstraf en zijn moeder heeft hem en zijn zus Angela bij hun tante Karen achtergelaten. Je kunt dus wel begrijpen dat dit boek écht een emotionele rollercoaster is.

Joe is een ontzettend sympathiek en realistisch personage. Soms dacht hij niet na over wat hij deed, en was hij ontzettend menselijk. Hij heeft het gevoel alsof hij zijn broer niet echt kent, maar toch voelt hij echt als familie. Hij heeft het ontzettend moeilijk met het feit dat zijn broer in de gevangenis zit, en kan zich er op de een of andere manier niet toe zetten om hem te bezoeken: vooral omdat zijn tante hem uit de familie heeft verbannen. Maar de datum van Ed's executie komt steeds dichter bij, en dus besluit Joe om naar Texas te gaan om zijn broer te zien.

Ik vond het bijzonder dat je leest hoe moeilijk Joe het heeft, in zo weinig tekst en in versvorm. De tekst staat bol van de emoties, en dat heeft Sarah zo ontzettend knap gedaan. Je voelt hoe moeilijk Joe het heeft met de komende executie van zijn broer: hij kent hem, maar ook weer niet. Hij is bang om hem te bezoeken, maar toch wil hij geen tijd verliezen. En hoe meer tijd er verstrijkt, hoe meer vastberaden hij is om Ed vrij te krijgen. Je merkt zijn wanhoop door de woorden heen, en door de manier waarop hij zijn leven leeft.

De andere personages vond ik ook heel erg sprekend. Nell is de dochter van de gevangenisdirecteur, en heeft dus veel moeite met haar vaders werk: ze wil weg uit dat kleine stadje, maar dat kan ze eigenlijk ook weer niet. Joe raakt met haar bevriend, en wordt zelfs verliefd, maar wanneer hij erachter komt dat ze 'de dochter van...' is, komt er een kloof tussen de twee. Dit vond ik ontzettend realistisch: Joe is eigenwijs en boos, maar ook begrijpt hij dat Nell er niets aan kan doen. Toch is het moeilijk voor hem om het te vergeten, en dat maakt hem ontzettend menselijk.

Ed is een sympathiek personage. Die ene scène, dat hij voor de eerste keer weer een blikje frisdrank opdrinkt, vond ik ontzettend bijzonder. Dat laat toch weer zien hoe erg het in de gevangenis is, en hoe de kleinste dingen iemand gelukkig kunnen maken, al is het maar voor één onbeduidend moment. Ook zijn relatie met Joe en Angela deed me af en toe een traantje weg pinken... Dat laat toch wel zien hoe sterk een familieband eigenlijk is.

Dat Sarah Crossan deze ontzettend sterke emoties teweeg kan brengen door in versvorm te werken, met zo weinig woorden en zo weinig pagina's, is echt een kunst op zich. Je leert de personages in no time kennen, leeft met hen mee en huilt tranen met tuiten wanneer je leest dat Ed toch wordt geëxecuteerd. Dat hartverscheurende einde laat zien dat niet alles gaat zoals je wilt, en dat het rechtssysteem kan falen, ondanks goede bedoelingen, onschuld en hard werken om fouten recht te zetten. Ontzettend realistisch, maar vooral heel erg bedroevend.

Nieuwe Maan van Sarah Crossan is een poëtisch meesterwerkje, waarin emoties hoog oplopen en je hart meerdere keren wordt gebroken. De woorden springen van de pagina direct je hart in, en laten je niet snel los. Wat duidelijk wordt door Nieuwe Maan, is dat het leven geen sprookje is dat altijd goed afloopt, en dat de liefde tussen familie sterker is dan de dood.