Aucun remord

De steekwoorden bij de Blind date #1 waren eigenlijk al genoeg, maar de tekst maakte het zonneklaar om welk boek het ging: De experimenten van Marion Pauw. Enkele dagen voor "de week van de leesclub" (en de blind dates) luisterde ik naar het interview van Marion Pauw bij Kunststof en zette daarop het boek direct op mijn williklezenplank.
Niet omdat ik nieuwsgierig was naar de gebeurtenissen in Blok 10 van Auschwitz, want hoe vreselijk die ook waren en hoe goed Pauw dat ook door Alma zou laten (na)vertellen, niets haalt het - wat mij betreft - bij Is dit een mens? van Primo Levi. Nee, het meest was ik geïnteresseerd in Charlie en hoe zij het weekend dat zij - voor het eerst sinds tientallen jaren - weer samen met Alma zou moeten doorbrengen, zou ervaren.

Ondanks dat mij nooit duidelijk is geworden hoe Charlie ertoe gebracht kon worden om dat te doen, vond ik de emoties, de redenen voor de emoties en de uitwerking daarvan (over het algemeen) zeer geloofwaardig. Alma, gezien door de ogen van Charlie, is daarentegen een veel vlakker en (dus) grijpbaar personage geworden. De angst die zij ongetwijfeld heeft gehad, het verdriet om het verlies van haar ouders, de fysieke pijn van de experimenten, het tot het uiterste gaan om te overleven, het samenzijn met de anderen, de onvoorspelbaarheid van het leven in het kamp, over dat alles (en meer) vertelt Alma, maar de afstand is te groot om de gebeurtenissen veel impact te laten hebben. Wellicht is dat de bedoeling geweest van Pauw, want het zorgt ervoor dat Charlie (ook) nooit echt geraakt wordt door het verhaal van Alma. Het is te laat, te ver weg, en er is teveel fout gegaan tussen hen beiden om dat na al die tijd nog te repareren. Zo dat al de bedoeling was. Alma is daar niet naar op zoek, zo lijkt het en Charlie al helemaal niet. De enige die 'harmonie' wil zien tussen stiefmoeder en stiefkind is Sofia, de dochter van Charlie. Helaas wordt Sofia door niemand serieus genomen. Niet door Alma, niet door Charlie en al helemaal niet door Marion Pauw. Sofia is teveel een persiflage van een (relatie)therapeute om geloofwaardig te zijn, en dat zorgt er helaas voor dat ik haar, en met haar de hele situatie niet kon geloven.

De experimenten begon geweldig, maar zakte met de komst van Sofia teveel in. Jammer, natuurlijk, maar toch heb ik, net als Charlie, aucun remord!