Recensie De opwindvogelkronieken

Wat een fantastisch verhaal... fantastisch als bijvoeglijk naamwoord en als waardeoordeel .

Toru Okada is een mens naar mijn hart: van de 12 benodigde stappen bij het strijken van een overhemd tot het mediteren in een put tot het verkleumen bij een diepgevroren eendenvijver (zonder eenden) samen met May Kasahara... die volslagen openheid, meegevende onbuigzaamheid, dat oneindige geduld en de onbevangenheid waarmee alles, maar dan ook werkelijk alles, iedereen en elke situatie (dromend of 'wakker') tegemoet getreden wordt... wat een mens.

Maar ook alle andere personages zijn geweldig.. May Kasahara bijvoorbeeld. Zij is ook degene die de hoofdrol speelt in het absulute hoogtepunt (voor mij) van het boek: de maffe dochter van een paar boomkikkers. Tegen mijn gewoonte in heb ik op blz. 631 een ezelsoortje gemaakt.. dit stukje wil ik lezen en herlezen en herlezen en herlezen...

Haruki Murakami... wat een verteller!