Tragikomisch en andersom

Op 8 september 2008, vlak nadat ik deze schitterende autobiografische roman uit had, schreef ik er het volgende over:

*** Wat een verha(a)l(en).... wat mooi geschreven.... wat een liefde en wat een duisternis, maar ook wat een humor. Ik vind het ongelooflijk knap zoals Oz zijn familie, de vrienden en de kennissen/buren van zijn familie beschrijft. Het is een liefdevol boek, vol met markante persoonlijkheden en tragische gebeurtenissen.
In een interview op boeken.vpro.nl Koffiedrinken met de doden zegt Oz:

"Ik weet dat ik de lijn tussen komedie en tragedie bijna compleet heb uitgevlakt. In moderne literatuur gebeurt dat niet veel meer. Tsjechov was er heel goed in. Komedie en tragedie liggen zo dicht bij elkaar."

Ik kan niet anders concluderen dan dat hij in zijn opzet geslaagd is. Oz is er ook - in ieder geval in dit boek - goed in. Heel goed. En het is (ook) maar goed dat hij in het uitvoeren van zijn voornemen om vooral geen schrijver te worden niet geslaagd is . ***

Ik heb sindsdien weinig romans, en al helemaal weinig autobiografieën gelezen die zoveel indruk maakten en zo goed geschreven zijn als dit boek van Oz.