Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Leugens en schuld

"Om niet verdrietig te zijn, moest je dus geen geheimen hebben."

Daniel leert al op jonge leeftijd dat het niet verstandig is om geheimen te hebben, omdat het alle betrokkenen verdrietig maakt. Tegelijkertijd weet Daniel, door de tijd die hij in de bibliotheek van zijn moeder doorbrengt met het lezen van de daar beschikbare boeken, dat mensen "die boeken maakten, konden tenminste verzinnen, liegen en opschrijven wat ze maar wilden. Als Daniel dat nou ook eens zou kunnen, dan werd het een stuk makkelijker om in het echt géén geheimen te hebben."

Zorgen dat je geen geheimen hebt, is niet hetzelfde als altijd en overal de waarheid vertellen, maar het komt er dichtbij en het is beslist niet makkelijk om altijd maar een open boek te zijn. Toch slaagt Daniel er heel behoorlijk in om zich aan zijn voornemen te houden. Anderen, zoals zijn vader en moeder die denken dat geheimen aangevuld met stilzwijgen uit schaamte voor of piëteit met anderen uiteindelijk het beste is voor iedereen, merken op den duur dat dat niet zo is.
Toch lijkt niemand daarvan te leren en heeft vrijwel iedereen rond Daniel iets te verbergen. Dat dat voor soms tragische misverstanden en ruzies zorgt, is onvermijdelijk. Zo is Daniel ervan overtuigd dat zijn vriend Rens boos op hem is omdat Jasmijn, het meisje waar Rens verliefd op is, contact met Daniel heeft gezocht omdat ze Daniel leuk(er) vindt. Daniel biecht dat direct op aan Rens en meldt daarbij dat hij ook verliefd op haar is. Maar Rens is niet boos. Niet op Daniel en niet op Jasmijn. Er is een andere reden dat Rens zich heeft teruggetrokken. Een reden die hij verborgen heeft gehouden voor Daniel. Uit schaamte.

Daniels observaties worden gepresenteerd in de vorm van korte hoofdstukken, die worden afgewisseld door de belevenissen van het echtpaar Goetmakers en een enkele keer door de observaties van anderen, zoals zijn vader. De heer Goetmakers heeft baby Daniel geopereerd, nadat deze van de ontwikkelvloeistof had gedronken in het fotoschuurtje van zijn vader. Dat is de eerste keer dat zij elkaar ontmoeten, maar er volgen meer ontmoetingen, waarvan de laatste ontmoeting als gevolg van - natuurlijk - een geheim nogal heftig verloopt. De al behoorlijk op leeftijd zijnde Goetmakers en zijn jongere vrouw Leonoor zijn dol op elkaar en zijn in staat om alles wat er in hun hoofd opkomt te realiseren:

"Dokter Goetmakers had plannen. Er was al een tijdje niets meer aan het huis veranderd. Hij zou de schuur verbreden. Er kon eigenlijk ook nog wel een carport bij, vond hij.
'Mij best, maar dan wil ik een facelift.'

De - vaak korte - hoofdstukken waarin de Goetmakers gevolgd worden, zijn heerlijke, spitsvondige, bijna maar net niet karikaturale inkijkjes in een zorgeloos lijkend leventje dat op den duur toch ook zo zijn problemen en probleempjes oplevert.

Lykele Muus heeft een geweldig fijn, leesbaar en onderhoudend debuut geschreven, waar - als ik de deelnemers van de leesclub mag geloven en waarom zou ik dat niet mogen? - iedereen van kan genieten. Of je nu van thrillers of fantasy of feel good of literaire romans houdt, Eland zorgt ervoor dat je van Daniel gaat houden. En van broertje Pepijn, oppas Winnie, vader Leon, vriend Rens en om enorm de pest te krijgen aan een enkele naarling(e). Wat is het toch heerlijk als je zo kunt liegen en bedriegen!
2

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Ellen IJzerman (prowisorio)