Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Filosofisch onderzoek naar wat een mens is

Molly Nonnar is een toegewijd wetenschapper, haar man Hank een schrijver van sciencefictionverhalen. Ze hebben het al 45 jaar heel fijn samen en als het aan hen ligt wordt het nog veel fijner en duurt het nog veel langer. Daarom besluiten ze na een presentatie van dr. Kenton Kallose om al hun geld in zijn Upgrade Cell project te investeren, onder voorwaarde dat ze zelf de eerste menselijke klonen mogen zijn. Natuurlijk zijn ze zich ervan bewust dat het mis kan gaan, maar ze hopen dat ze via deze nieuwe procedure straks beschikken over een jonger, sterker en gezonder lichaam en dito brein. Het proces dat dr. Kallose ontwikkeld heeft, gebruikt namelijk niet zomaar hun door het leven ‘vervuilde’ en beschadigde genen, maar maakt hun genen ‘schoon’ alvorens er nieuwe mensen uit te laten ontstaan. Dus geen één op één kloons van Molly en Hank, maar sterk verbeterde versies. Net zoals uit de misvormde hond Beeko een gloednieuwe Beeko is gemaakt, die mooier, gezonder en intelligenter is dan de oude.

19d0c795513c69dacf617530f2e0a5e3.jpg
Helaas loopt het – natuurlijk – niet zoals Molly en Hank hopen: hun herinneringen worden keurig overgedragen aan de nieuwe lichamen, maar deze zijn niet verder ontwikkeld dan dat van een tien weken oude foetus. Er is niets mis met hun intelligentie, maar hun ledematen zijn onderontwikkeld en praten kunnen ze alleen door de in hun keel geïmplementeerde spraakmodule. Om verwarring met Molly en Hank te voorkomen, krijgen ze de namen Manuela en Henry. Beiden blijken, ondanks hun aardappelachtige uiterlijk en moeilijke start, oergezond en dus oersterk.

Helaas blijken de onderontwikkelde lichamen van Manuela en Henry niet het enige probleem: de hersenen van de kloons zenden op exact dezelfde frequentie precies dezelfde elektromagnetische straling uit als de hersenen van de, door de ingreep sterk verouderde, Hank en Molly. Dat zorgt voor een negatieve feedbacklus: het zogenaamde dubbelgangersyndroom. De ernst van de bijwerkingen – hoofdpijn, misselijkheid en het overbrengen van gevoelens en gedachten – is in het beginstadium evenredig aan de afstand tussen kloon en origineel. Naarmate de tijd vordert en het brein van de kloon eigen ervaringen opdoet en daardoor steeds verder afwijkt van dat van het origineel, worden de symptomen heviger.

Terwijl Henry en Manuela steeds meer controle krijgen over hun lichaam en geest, wordt door de gesprekken die ze voeren en de dingen die ze doen, duidelijk dat ze mededogende, intelligente en filosofische wezens zijn. Dat wordt niet alleen duidelijk uit hun omgang met Hank, Molly en dr. Kallose, maar ook uit de wijze waarop ze met de andere inwoners van het complex omgaan. Zoals met Lina, de zwaar misvormde zus van dr. Kallose, die normaal gesproken weigert anderen onder ogen te komen.

d45f2d54e3f51c2d3854f5acc25442ac.jpg
Upgrade Soul is een verhaal waarin niemand helemaal goed, of helemaal slecht is. Personages hebben eigen, vaak zelfzuchtige redenen om te doen wat ze doen, maar er speelt altijd meer mee, zoals de liefde voor familie of een partner. Ezra Claytan Daniels tekent die o zo normale mensen levensecht tot in de kleinste details. Die stijl wordt echter zover doorgevoerd dat niet alleen de aardappelachtige Manuela en Henry, maar ook de andere personages karikaturen lijken. Na de procedure lijken Molly en Hank gemaakt van gekreukeld perkament. Maar dan wel levend perkament. Griezelig levend zelfs, want hoewel het zeker geen horrorverhaal is, voel je je als toeschouwer nooit helemaal op je gemak in het voormalige schoolcomplex waar project Upgrade Cell zich bevindt en waar het grootste deel van het verhaal zich afspeelt.

De kleuren, het licht, de duisternis, de omgeving, de gezichtsuitdrukkingen, de gebaren, de gesprekken… altijd hangt er een ondefinieerbare, bijna gluiperige, naargeestige sfeer. Net buiten beeld en daardoor prominent aanwezig zijn de angst voor de dood, te verdwijnen zonder iets achter te laten en de weerzin voor aftakeling en misvorming. Want dat is waar dit verhaal over gaat. En over de vraag wat jij zou doen als je de kans kreeg om opnieuw te beginnen als een betere, sterkere, mooiere en slimmere versie van jezelf. Een nieuw lijf, een nieuw leven, met alle kennis die je nu hebt. Durf jij het risico aan?

Recensie is eerder verschenen op 9ekunst.nl

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Ellen IJzerman (prowisorio)