Lezersrecensie
Wat een liefde...
De dag die nooit komt is het debuut van Oliver Reps. Er is verder weinig bekend over hem, behalve dan dat hij als 6-jarig jongetje naar Nederland kwam. Verder is hij mede-eigenaar van kinderboekenwinkel Casperle.
Dit boek mocht ik lezen voor de Hebban Debuutprijs 2019. Een mooie kans, waardoor ik kennis kon maken met deze auteur.
De dag die nooit komt wordt verteld door de ik-persoon, de 17-jarige Elias. Het is nacht; zijn ouders en zusje Evi liggen op bed. Elias vertelt ons deze nacht zijn verhaal.
"stel dat je de rest van je leven zou kunnen dromen en stel dat je leven er dan een stuk fijner op zou worden, zou je dat dan doen?"
Deze vraag stelt Elias aan Polly, zijn vriendin, als zij samen naar The Matrix hebben gekeken. Deze vraagt lijkt de opmaat naar de rest van het verhaal.
Het is nacht en Elias neemt ons mee naar een nacht, circa negen maanden geleden. Tussentijds gaat hij telkens even bij zijn zusje Evi kijken om te zien hoe het met haar gaat. Hier gaat zorgzaamheid van uit. Toch leren we ook een andere kant van Elias kennen: hij heeft het moeilijk en dit uit zich in zorgwekkend gedrag, waarvoor hij ook onder behandeling is Elias zegt zelf “opeens was ik geen leuke jongen meer, maar woest op alles en iedereen.” . Aan de hand van de gedachten van Elias, aangevuld met verwijzingen naar films en muziekstukken, wordt steeds meer duidelijk.
Tipjes van de sluier, waardoor je als lezer aanvoelt dat er iets vreselijks staat te gebeuren of reeds gebeurd is "maar al te snel verandert de droom in de nachtmerrie die het uiteindelijk geworden is."
Wat er is gebeurd of nog staat te gebeuren is dan nog niet duidelijk. Reps heeft, door te kiezen voor deze constructie, deze manier van schrijven, vat op de lezer. Ondanks dat zonneklaar is dat het geen vrolijk, gezellig verhaal is, word je meegezogen in deze nacht; je afvragend wat er in vredesnaam is gebeurd.
De schrijfstijl van Reps past zeer goed bij het verhaal: Elias komt over als de adolescent die hij is. Het is alsof je met Elias in de kamer zit en hij jou vertelt wat er die noodlottige dag heeft plaatsgevonden.
De doorlopen emoties komen “echt” over. Het raakte me. Wat triest, wat verdrietig, wat een eenzaamheid, maar toch ook, wat een liefde...
Dit boek mocht ik lezen voor de Hebban Debuutprijs 2019. Een mooie kans, waardoor ik kennis kon maken met deze auteur.
De dag die nooit komt wordt verteld door de ik-persoon, de 17-jarige Elias. Het is nacht; zijn ouders en zusje Evi liggen op bed. Elias vertelt ons deze nacht zijn verhaal.
"stel dat je de rest van je leven zou kunnen dromen en stel dat je leven er dan een stuk fijner op zou worden, zou je dat dan doen?"
Deze vraag stelt Elias aan Polly, zijn vriendin, als zij samen naar The Matrix hebben gekeken. Deze vraagt lijkt de opmaat naar de rest van het verhaal.
Het is nacht en Elias neemt ons mee naar een nacht, circa negen maanden geleden. Tussentijds gaat hij telkens even bij zijn zusje Evi kijken om te zien hoe het met haar gaat. Hier gaat zorgzaamheid van uit. Toch leren we ook een andere kant van Elias kennen: hij heeft het moeilijk en dit uit zich in zorgwekkend gedrag, waarvoor hij ook onder behandeling is Elias zegt zelf “opeens was ik geen leuke jongen meer, maar woest op alles en iedereen.” . Aan de hand van de gedachten van Elias, aangevuld met verwijzingen naar films en muziekstukken, wordt steeds meer duidelijk.
Tipjes van de sluier, waardoor je als lezer aanvoelt dat er iets vreselijks staat te gebeuren of reeds gebeurd is "maar al te snel verandert de droom in de nachtmerrie die het uiteindelijk geworden is."
Wat er is gebeurd of nog staat te gebeuren is dan nog niet duidelijk. Reps heeft, door te kiezen voor deze constructie, deze manier van schrijven, vat op de lezer. Ondanks dat zonneklaar is dat het geen vrolijk, gezellig verhaal is, word je meegezogen in deze nacht; je afvragend wat er in vredesnaam is gebeurd.
De schrijfstijl van Reps past zeer goed bij het verhaal: Elias komt over als de adolescent die hij is. Het is alsof je met Elias in de kamer zit en hij jou vertelt wat er die noodlottige dag heeft plaatsgevonden.
De doorlopen emoties komen “echt” over. Het raakte me. Wat triest, wat verdrietig, wat een eenzaamheid, maar toch ook, wat een liefde...
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Ellen
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
