Iets te veel details

DNA is het eerste deel van een nieuwe serie met daarin Huldar (commissaris van politie) en Freya (psychologe) in de hoofdrol. Huldar en Freya hebben elkaar eenmaal eerder ontmoet, t ijdens een one-nightstand. Nu komen ze wederom met elkaar in contact nadat er een gruwelijke moord is gepleegd.

Het verhaal start met een zogenaamd "voorwoord," wat zich afspeelt in het jaar 1987. Daarna gaat het verhaal verder in het jaar 2015.

Elisa, getrouwd, moeder van drie kinderen, is alleen thuis. Haar man is naar een congres. 's Nachts komt haar dochtertje naar haar toe en vertelt haar moeder dat er iemand in huis is. Elisa gaat op onderzoek uit en moet dit met haar leven bekopen.

Sigurdardottir weet de juiste toon te vinden om wat er zich afspeelt die nacht te omschrijven. Ik voelde de angst van Elisa, van Margret door de beklemmende manier waarop Sigurdardottir dit heeft weten te verwoorden.

Karl, een radio-amateur heeft in de kelder van zijn woning zendapparatuur staan. Dit is zijn grote hobby. Op een zeker moment stuit hij op een "nummerstation": een station waar op een monotone toon cijfers worden opgelezen. Karl raakt gefascineerd door deze cijferreeksen en is vastbesloten deze te ontcijferen.

Wat hebben deze cijferreeksen te maken met de moord op Elisa?
Karl en Elisa kennen elkaar immers niet.

DNA is een zich langzaam voortslepende thriller. Sigurdardottir verliest zich helaas in te veel details. Dit is jammer want het haalt de vaart uit het verhaal, wat zo voortvarend van start ging.
Desalniettemin heb ik dit boek met plezier gelezen, op de al te gedetailleerde stukken na dan.