Wie bespeelt wie?

Claire Wright woont in New York in een te duur appartement. Zij is actrice, maar in plaats van te schitteren op de planken kan zij amper haar hoofd boven water houden. De enige klus die zij heeft is het werken voor een detectivebureau, waarbij zij door vrouwen wordt ingehuurd om te kijken of hun echtgenoten hen trouw zijn.
Dan wordt een van de opdrachtgeefsters dood aangetroffen, vermoord. De echtgenoot van deze vrouw wordt door de politie gezien als verdachte. Zij kunnen de zaak echter niet rond krijgen en vragen Claire hier een rol in te spelen, de man te verleiden en hem zo hopelijk een bekentenis te ontlokken.

Het verhaal gaat direct krachtig van start met de vondst van het lichaam. Niet duidelijk is wie er is vermoord .
Daarna neemt Delaney je mee terug in de tijd, om langzaam het mysterie te ontrafelen. Hierbij werd ik regelmatig op het verkeerde been gezet. Wie bespeelt wie en is iedereen wel echt hoe hij of zij zich aan de buitenwereld toont? Elke keer als ik het dacht te weten, gebeurde er weer iets in het boek, wat me weer aan het twijfelen bracht. Dit vond ik absoluut de kracht van dit verhaal.
De schrijfstijl is even wennen aan het begin: het verhaal wordt beschreven vanuit het perspectief van Claire. Zij heeft de gewoonte bepaalde situaties het hoofd te bieden door deze te bekijken vanuit het perspectief van iemand die een toneelstuk bezoekt. Deze gedeelten zijn omschreven als een script voor een toneelstuk. Los van het feit dat ik dat even wennen vond, is de schrijfstijl zeer toegankelijk en leest vlot weg.
Regelmatig haalt Delaney (delen van) gedichten aan van de Franse dichter, Charles Baudelaire.Zijn gedichten uit de gedichtenbundel, genaamd Les Fleurs du Mal (bloemen van het kwaad) spelen een belangrijke rol in het verhaal. Zij lijken als inspiratiebron te dienen voor de moordenaar.