Loslaten

"Waardoor komt het dat een leven wordt zoals het wordt?"
Deze vraag stelt Jules, de "verteller" zichzelf als hij na een motorongeval ontwaakt in het ziekenhuis. Daar liggend gaan zijn gedachten terug in de tijd, tot naar zijn kindertijd. Jules neemt ons mee naar zijn leven als jongste broertje in een gezin met drie kinderen tot aan het heden en maakt ons deelgenoot van al zijn twijfels, zorgen en vreugdevolle herinneringen.

Jules is de jongste van het gezin. Liz is zijn oudste zus en Martin, vaak Marty genoemd, is de middelste telg in het gezin.
Ieder jaar gaan zijn gewoontegetrouw met hun ouders naar oma in Frankrijk. Wells omschrijft de rit er naar toe, die er aan toe gaat zoals bij hoogstwaarschijnlijk ieder gezin: geruzie op de achterbank, maar zeker ook de liefde onderling. Er lijkt niets aan de hand. Maar is dat ook werkelijk waar? Wells laat al vrij vlot doorschemeren dat er meer speelt dan je in het eerste gezicht zou denken.

"Ik hield meer van mijn zus dan wie ook en daar kwam geen verandering in toen ze me jaren later in de steek liet."
en
"Het leek wel alsof hij elk jaar terug moest naar de plek waar hij het meest werd vernederd." (uitspraak van Marty over hun vader als zij weer, zoals elk jaar, naar Frankrijk gaan).

Als lezer maakt je dit nieuwsgierig naar het waarom. Wat is er gebeurd in het verleden met de vader van Jules en waarom laat Liz op een zeker moment Jules in de steek?

Als Jules nog maar zeven jaar jong is verliest hij zijn ouders. De kinderen worden ondergebracht in een internaat. Jules trekt zich steeds meer in zichzelf terug en vindt weinig aansluiting met de andere kinderen. De enige met wie hij een klik voelt is Alva. De jaren op het internaat is Alva dan ook zijn beste vriendin. Na deze periode verliezen zij elkaar uit het oog.

Jaren later krijgen zij weer contact met elkaar en praten over vroeger. Jules ontdekt dan pas wat zij altijd voor hem heeft betekend en nog steeds voor hem betekent.
Ook het contact met zijn broer en zus wordt weer wat beter. Beetje bij beetje wordt duidelijk wat hen, stuk voor stuk, heeft gebracht waar zij nu zijn en hen heeft gemaakt tot wat zij nu zijn.

Het einde van de eenzaamheid is een prachtig boek, wat je doet beseffen waar het om draait in het leven: liefde, familie, vriendschap, het omgaan met teleurstellingen en toch weer weten verder te gaan, over loslaten in al haar facetten.
Het is een verhaal wat beklijft, wat je bewust maakt van het feit te genieten van het hier en nu, daar het zo over kan zijn.