Een pakkend verhaal

Lydia, het 6-jarige dochtertje van Sarah en Angus sterft. Een ongeluk? Haar identieke tweelingzusje Kirstie blijft achter, vol pijn angst en verdriet. Dat hebben ook Sarah en Angus. Hun relatie kabbelt verder maar is niet meer zoals het was toen ze elkaar leerden kennen. Toen was er passie en vuur. Een mooie uitvlucht lijkt hun kant op te komen: Een eiland dat Angus erft van zijn oma. Maar het is er kil, verlaten, koud en het huis is er erg aan toe. Toch nemen ze dit besluit, verhuizen, het verleden achter zich laten. Vrienden helpen hen met het leven op het eiland maar Sarah heeft geen werk en Angus is op zoek naar welkome opdrachten zodat hij zijn zinnen kan verzetten. De dood omtrent Lydia komt beetje bij beetje tevoorschijn maar Kirstie krijgt het moeilijk en weet niet meer wie ze is, Ze ziet haar zus, ze voelt haar zus en is er van overtuigd dat zij Lydia is, stille Lydia, de lieveling van mama. Sarah en Angus beginnen te twijfelen aan alles. Het overlijden van hun kind, hun relatie, de schuld van dit alles. Is Kirstie gevallen, gesprongen, geduwd? Was Sarah er wel? was Angus de ideale papa? Het koppel verwijt elkaar stilzwijgend dit drama en gaat elk voor zich op zoek naar de waarheid. Terwijl Kirstie het op school niet meer uithoudt, de kinderen, ze lachen, ze zijn bang van Kirstie die een spook lijkt. Het rare meisje dat praat en speelt met haar overleden zusje. Wat als het Sarah te veel wordt, wat als Angus klaar is met het zijn van een goede echtgenoot? Een spannend mooi verhaal van verdriet, angst en bedrog. S. K. Tremayne beschrijft alles zeer goed, je leeft je zo in. Je wil het gezin helpen, de puzzelstukjes aanreiken die ze maar niet lijken te zien. Toch vond ik dit geen razend spannende thriller, Een pakkend verhaal met een zeer goede psychologische insteek des te meer. Ik kijk uit naar meer werk van deze schrijver.