Herkenbaar

Gayle Forman was voorheen enkel bekend als schrijfster van young-adelt boeken. Met dit boek, Laat me gaan, heeft Forman zichzelf direct goed op de kaart weten te zetten in een ander genre, de feelgood-romans.

Ik vond het een boek vol herkenning. Zeker als werkende moeder met kleine kinderen herken je je als lezer in Maribeth: op geen enkel vlak onder willen doen en, mede daardoor, regelmatig over je eigen grenzen heen walsen...

Maribeth, moeder van een vierjarige tweeling, echtgenote van Jason met daarnaast een veeleisende baan. Schijnbaar moeiteloos houdt zij alle ballen in de lucht en zorgt dat het zowel thuis als op het werk, op rolletjes loopt. Jason, haar echtgenoot, neemt dit ook als vanzelfsprekend aan.

Tot Maribeth zich op een dag niet zo lekker voelt. Zij wijt het nare gevoel aan het eten van de dag ervoor en gaat door met alles wat ze nog moet doen. Ze merkt wel dat zij zich echt niet goed voelt, maar ach.

Tijdens een controlebezoek aan haar arts die vraagt hoe het met haar is, raakt alles in een stroomversnelling. Voor Maribeth het goed en wel beseft, ligt zij op de afdeling hartbewaking. Nog altijd bagatelliseert zij de boel en wil vooral niemand tot last zijn. Het blijkt echter ernstig te zijn en Maribeth ondergaat een hartoperatie.

Als zij weer thuis komt lijkt alles weer te gaan als voor de operatie. Maribeth krijgt geen rust om kalm aan te herstellen.
Luca, de verpleegkundige, ziet dat het niet goed gaat. Zij zegt "dat ze het zelf moet doen." Maribeth neemt dan ook een besluit. Ze vertrekt en laat alles achter.

In haar nieuwe woonplaats maakt zij nieuwe vrienden en haar leven komt langzaamaan weer op de rit. Zij ontdekt dat dingen soms anders zijn dan zij in eerste instantie lijken te zijn. Dit geldt ook voor haar echtgenoot. Samen komen ze tot de conclusie dat liefde soms ook elkaar loslaten betekent.