Best luguber op zijn tijd

Helen Fields studeerde rechten en heeft meer dan tien jaar in Londen gewerkt als advocaat. Nu runt ze een eigen filmproductiemaatschappij en woont ze in Los Angeles.
Met Perfecte Resten maken we ook in Nederland kennis met de inspecteurs Ava Turner en Luc Callanach. Al eerder verscheen dit boek in Groot-Brittannië, waar het werd genomineerd voor de McIlvanney Prize. Fields heeft al vijf boeken geschreven in deze serie en nummer zes staat op stapel.

Luc, voorheen werkzaam bij Interpol, komt terug naar Schotland. Direct op zijn eerste werkdag is het raak: er worden botten gevonden in Cairngorm Mountains, in de Schotse Hooglanden, circa twee uur rijden vanaf Edinburgh. Het lichaam is in brand gestoken en niet meer te identificeren. Wel wordt er naast een tand, wat bloed ook nog een stukje van een shawl gevonden. Zou dit de vermiste vrouw zijn waar het team naar op zoek is?
Dan verdwijnt er wederom een vrouw…

Het boek begint vanuit het oogpunt van de dader. Meteen vanaf het begin was duidelijk dat we hier te maken hadden met een gruwelijk wrede dader. De zin
"Hij tilde zijn voet op, mikte nauwkeurig net boven het midden van haar linkerbovenarm en liet hem met zijn volle gewicht neerkomen, zodat hij het kraken en versplinteren van het bot in de botten van zijn eigen been voelde doortrillen" haalt alle twijfel hierover weg. Zijn bijna bedachtzame manier van handelen is vreselijk. Fields omschrijft het handelen van de dader op een klinische manier, waardoor het nog harder/gruwelijker over komt. De dader heeft veel woede in zich: het moet gaan zoals hij wil. Dit blijkt ook wel als hij zegt “het gaat alleen om mij, begrepen? Voor één keer in mijn leven ben ik het belangrijkst. Jij doet wat ik wil, wanneer ik dat wil en je doet het voor mij!”

Het is absoluut een meerwaarde dat er ook vanuit het perspectief van de dader wordt geschreven. Ook al was de naam van de dader snel bekend, dit deed niets af aan de spanning van het verhaal. Zijn zieke manier van handelen en daar deelgenoot van zijn door de wijze waarop de auteur een en ander beschrijft, houdt je als lezer geboeid. Ook de vraag of de dader op tijd in de kraag gevat wordt, voordat er meer slachtoffers vallen, houdt je in spanning.

Fields heeft de personages goed uitgediept, met name bij Luc en bij de dader. Ava komt iets minder uit de verf, maar dit is pas het eerste deel dus we leren haar vast nog wel beter kennen. Gaandeweg het verhaal krijg je als lezer meer inzicht in de handel en wandel van de dader en het waarom van zijn handelen .Ook Luc krijgt steeds meer gezicht gedurende het boek.

De schrijfstijl van Fields is objectief; het verhaal wordt op een kalme, rustige wijze verteld, maar is op sommige momenten duister van toon. Het is een toegankelijke, vlotte schrijfstijl. Hierdoor, en door de opbouw van het boek, is het een moeilijk weg te leggen boek.