Zelfs een nobelprijs is niet altijd een garantie.

“Dr. Zjivago” van Boris Pasternak was voor mij een tegenvaller.
Personages die twee of drie verschillende namen hebben. Hou die maar uit elkaar!
Verder niet echt een mooie schrijfstijl.
Dat het lang en breed is, dat is niet erg. Dat is bij veel Russen het geval. Maar het moet dan wel goed geschreven zijn.
Hoe is het mogelijk dat Pasternak daarvoor de Nobelprijs heeft gekregen?

De hoofdpersoon, Joeri Andrejevitsj, of Joeri Zjivago, is een toeschouwer. Alles 'overkomt' hem. Hij lijkt geen eigen mening te hebben. Hij snapt zelfs nergens iets van.
De Russische revolutie wordt in dit boek in een zeer slecht daglicht gesteld. (Vandaar misschien die Nobelprijs, in volle koude oorlog.)
blz. 376:
“In die eerste dagen werden mannen als soldaat Pamfil Palych, die zonder daartoe te zijn aangezet een dierlijk wrede haat koesterden jegens alle intellectuelen, landheren en officieren, door de fanatieke linkervleugel van de intellectuelen als een kostbare vondst, als iets van grote waarde beschouwd. Hun onmenselijkheid werd als een wonder van klassenbewustzijn, en hun barbarisme als een voorbeeld van proletarische vastberadenheid en revolutionair instinct voorgesteld.”

En blz. 436:
“Ik herinner mij mijn jeugd nog heel goed. Ik heb de tijd nog gekend waarin de vreedzame begrippen van de vorige eeuw nog van kracht waren. Men vond het toen normaal op de stem van het gezonde verstand te vertrouwen. ...”
Dat zegt Lara.
De vorige eeuw (de 19e eeuw), dat was wel de tijd van de tsaren en het lijfeigenschap.
Als je dàt gaat verheerlijken.

Nee, dit boek was HARKEN, en ik heb er veel te veel tijd in gestoken.