Een vrolijk avontuur

Ik las “Ik en mijn speelman” van Aart Van der Leeuw, een boek uit 1927, dat een “klassieker van de Nederlandse 20e-eeuwse letterkunde” wordt genoemd.
Het gaat over een jonge edelman (de ik-persoon in dit verhaal) die een gearrangeerd huwelijk ontvlucht en die met de gebochelde speelman Valentijn de wereld in trekt.
Het wordt een avontuurlijke tocht, die met veel humor wordt verteld, in zeer korte hoofdstukjes.
Ik vond het een leuke leeservaring, vooral omdat het zo poëtisch en vrolijk is.
Dat is eens wat anders dan al die probleemverhalen, die we tegenwoordig op ons bord krijgen.
Citaat:
“Het verlangen is een slechte slaapkameraad, die je telkens, zodra je de ogen wilt sluiten, weer een andere wens in het oor fluistert. Daarom ben ik vroeg van mijn dorre-bladerenbed opgerezen en de morgen ingegaan.
De dauw blinkt en fonkelt, de nog onbevlekte zon wandelt als een god zelf door de tempelgang der oude, eerwaardige stammen, de beek praat, lacht en spartelt langs de dromerige varens aan de walkant, die nog wat nacht gevangen houden, en langs de wilde rozenstruiken met hun bottels als bloeddroppen.”