Zomerse sfeer ... en vuurbuikjes.

Ik nam een klein boekje uit onze boekenkast:
“Laatste zomernacht” van Maarten 't Hart.
Leek me prima zomerliteratuur.
Het telt maar 94 bladzijden. Een novelle dus.
Toen ik enkele pagina's ver was, begon het me te dagen. Dit boekje had ik al eens eerder gelezen, zeker 30 jaar geleden. Het kwam door de vuurbuikjes. Wie anders dan Maarten 't Hart schrijft zo mooi over vuurbuikjes? Wie schrijft er überhaupt over vuurbuikjes?
Prachtig boekje!
Je voelt de warme zomernacht, maar ook de liefde voor de natuur. Maarten 't Hart is bioloog en hij kan als geen ander de prachtigste natuurbeschrijvingen verwerken in een roman.
Dat zie je ook in “Een vlucht regenwulpen”.
Een schrijver naar mijn hart.
Respect voor de kleinste diertjes en planten, in 1977. Waar in die tijd toch nogal veel dieren en planten totaal respectloos behandeld werden, in romans en in het echte leven.
“Laatste zomernacht” gaat natuurlijk wel over mensen, over de laatste avond en nacht van een meerdaagse excursie van biologen naar een laagveenmoeras, over menselijke relaties en onverklaarbare angsten, en over nog veel meer, en dat allemaal in 94 blzn..
Citaat:
“Vlak voordat ik was uitgesproken brak de maansikkel door het wolkendek. De lucht was al minder zwaar bewolkt dan zoëven maar deze maan had ik toch niet verwacht. De aanblik van het licht gaf me plotseling een gevoel van hoop, van verwachting. Misschien dat er nog iets goed zou kunnen komen. Ik zag nu, in het maanlicht, pas hoe mooi haar profiel was, het deed me denken aan het profiel van het meisje met de paardenstaart op het schilderij van Picasso.”