Opgroeien in een dorp en toch de wijde wereld in

De schrijfster neemt je mee naar het dorp waar zij opgroeide: Neerpelt in Vlaams-België. Zij is geboren in 1953, drie jaar eerder dan ik, maar toch heeft zij in haar katholieke grote gezin een heel andere jeugd gehad. Broertjes die naar kostschool gingen, heerooms die op bezoek kwamen en zelf zat zij in de jaren 60 op kostschool bij de nonnen en liep in een groen schort. Haar 3 jaar oudere broertje Fonnie bracht de spannende cultuur van de jaren 60 in hun gezin. Hij speelde niet on-succesvol in een band, gebruikte marihuana en liet hun luisteren naar Leonard Cohen en Bob Dylan. Uiteindelijk bleef Fonnie in Neerpelt en trok Lieve de wijde wereld in. Fonnie raakte verslaafd aan drank en drugs en rukte daarmee het hele gezin uit elkaar. Zijn vader bleef hem steunen, was boos op zijn andere kinderen omdat zij Fonnie niet hielpen en hun moeder bleef ontkennen dat Fonnie verslaafd was. De droom van het mooie en gezellige grote gezin valt in duigen.
Het boek is doorspekt met prachtige Vlaamse uitdrukkingen zoals "iemand de daver op het lijf jagen", "iets mispeuterd hebben" en "brevieren". Het lijkt alsof het eerste deel, waarin alles nog mooi en goed is, wat zangeriger en Vlaamser is geschreven dan daar waar de ellende begint. Daar wordt de taal wat directer en minder speels.
Het is een mooi geschreven roman over opgroeien in een dorp, de invloed van een "moeilijk" broertje op een gezin en hoe moeilijk het is om afstand te nemen, zowel letterlijk als figuurlijk.