Eeuwige liefde

Een fatsoenlijke familie door Rosa Ventrella

‘Een onverwoestbare vriendschap in het zuiden van Italië.’
En ok, dat doet aan Elena Ferranta denken maar Ventrella schrijft misschien zelfs nog beter. Er zijn gelijkenissen qua verhaallijn maar in het echte leven lijken er ook veel levens op elkaar…

Maria en Michele vergeet je in ieder geval nooit. We volgen hun vriendschap, in de jaren tachtig in Bari, van kindsbeen af. Het mollige jongetje, het spichtige meisje. Beiden bang, sterk en gekwetst. Vol pijn door de hardheid van het dagelijkse leven op straat, op school maar voornamelijk binnen het gezin. Zij herkennen in elkaar het niet ‘de appel valt niet ver van de boom’ te willen zijn. Het lijkt alsof ze daartoe geen schijn van kans hebben en toch.

Maria ontsnapt uit haar milieu door extreem haar best te doen op school. Michele ontsnapt uiteindelijk door een ultiem betoon van zelfopoffering. Ware liefde, ware vriendschap.

Een fatsoenlijke familie is hard, vuil, goor en groezelig. Gewelddadig maar ook bovenal vol liefde. Romantische liefde, vriendschappelijke, familiale én de liefde voor je geboortegrond. Al lijkt het vaak niet zo, al voelt het niet zo, die banden zijn er toch. Onverbrekelijk. Diep in het rijkelijk vloeiend bloed verankerd.

Ventrella schrijft meeslepend, poëtisch, grauw romantisch. De wijk, de bijnamen, de iconische personages, de verteller die af en toe tussenbeide komt; dat alles maakt dit boek tot een pareltje. Blinkend als stenen op de bodem van de zee. Een boek, een verhaal, dat je bij je nekvel grijpt en je niet meer loslaat.