Bijzonder origineel debuut!

Dit boek ‘Bastaardvlekken’ heeft wellicht niet de meest aansprekende en aantrekkelijke titel. Toch vind ik verder de cover wel intrigerend door het kleurgebruik, het gebergte op de achtergrond en gedaante in rode mantel. Bovendien doet de achterflaptekst vermoeden dat het om een diepgaand Fantasy verhaal gaat. Er staat zelfs dat het een psychologische fantasyroman betreft. Een sub genre waar ik nog niet eerder van gehoord had maar aangezien ik ook dol ben op psychologische thrillers lijkt dit boek wel bij me te passen. En na het gelezen te hebben kan ik ook vermelden dat mijn aanname hiervoor klopt.

“Geef die ouwe meurknol een kans. Wat kan hij nu doen, u wegsturen?”

Het taalgebruik vind ik in de eerste instantie eigenlijk verrassend gemakkelijk weglezen. Terwijl ik vooraf iets anders had verwacht, meer in de trant van het genre High Fantasy. Wel is het een verhaal om goed je gedachte bij te houden. Dit heeft vooral invloed op het politieke inzicht, het religieuze aspect van de hoofdpersonages, de diverse personages en families die een rol spelen in het gehele verhaal. De conflicten die voorkomen lijken soms wat verwarring te scheppen maar naarmate het verhaal vordert werd het mij duidelijk en genoot ik vooral van de toch wel enigszins complexiteit waarmee Daeya, het hoofdkarakter, te maken krijgt.

“Is het nooit tot je doorgedrongen dat het niet belangrijk is? Nu niet, nooit niet. Het heeft enkel de waarde die je er zelf aan geeft.”

Ik vind dit vooral een bijzonder boek. Iets wat ik zeker eerder nog niet ben tegengekomen. Ik vind het verhaal origineel bedacht. Tevens spreken de karakters mij aan en vind ik het mooi om de gedachtestromen te volgen. Het is zo menselijk om overtuigd te zijn van iets wat je denkt te weten maar dan vervolgens gedwongen worden door omstandigheden te leren dat het anders is. De persoonlijke groei krijgt op die manier ruimte. Dit benadrukt zeker het psychologische element in dit verhaal.

“In enkele, eeuwige momenten lachte hij alle lachen van zijn leven opnieuw. Oprecht, spottend, zacht, luid, de echo’s leefden nog in haar. Dood.”

Inhoudelijk verveelde het verhaal mij niet. Er gebeurd genoeg qua gesprekken, gevechten, liefde, vriendschap en nog meer om de lezer geboeid te houden. Voor zo’n lezer als ik die in gedachte alles voor haar geestesoog ziet afspelen, is er ook genoeg te vinden in dit boek wat daarbij helpt. De natuurlijk vloeiende omgevingsbeschrijving van Eva Gabriela, de schrijfster, zorgt hier wel voor.

“De hoge, smalle ramen wisselden talloze boekenkasten af die in kaarsrechte rijen naar het plafond reikten, waar hun goudgeverfde houtkrullen overgingen in steen.”

Het heeft even geduurd voordat ik dit boek, wat ik al langere tijd in mijn bezit had, oppakte om te gaan lezen. Nu ben ik blij dat ik dat alsnog gedaan heb en van het debuut van Eva Gabriela heb mogen genieten. Ik merk dat zij een ultieme passie heeft voor taal en cultuur, net als ik. Ik ben benieuwd of zij in de toekomst nieuw werk uitbrengt via Godijn Publishing want dan wil ik het graag lezen.

Lieve leesgroet, Elsa.