Fijne vakantielectuur

Karakter Uitgevers bood mij de gelegenheid om de nieuwste thriller ‘De minnaar’ van Jet van Vuuren te lezen en te recenseren. De elfde thriller van Jet tot dusver. De twaalfde ‘Liegbeest’ staat ook alweer in de stijgers voor januari 2019.

Dottie krijgt de plotselinge dood van haar lievelings oma te verwerken. Ze heeft zo haar twijfels bij diens overlijden omdat Charlie, haar oma, juist altijd zo’n enorm vlot en levenslustig type was. Iemand bij wie ze altijd terecht kon en die altijd kerngezond was dus hoe kan zij dan ineens door een zogenaamde duizeling van de trap zijn gevallen? Dottie gelooft er helemaal niks van, komt op Charlie’s begrafenis nogal wat bizarre types tegen en gaat op onderzoek uit. Maar levert dit niet alleen nog meer raadselen en heftige geheimen op? Wat heeft haar moeder, Alma, met alles te maken? Bijkomend gevolg bevindt Dottie zich ineens op Kreta… Komt ze hier ooit nog vandaan en dan met de juiste antwoorden?

Vanaf de allereerste pagina belandde ik in een aangename beeldbeschrijving waardoor ik het gevoel had gelijk visueel betrokken te zijn bij het gehele verhaal. De hoofdstukken verdeeld in toen en nu zorgen voor een aangename spanningsopbouw, ontvouwing van de puzzel waarin de karakters zich bewegen, hielden tevens mijn aandacht vast. Zoals altijd las ik ook dit boek van Jet weer in een sneltreinvaart uit. Dat het verhaal zich deels op Kreta afspeelt vond ik geweldig, aangezien de verhalen van deze schrijfster zich meestal alleen op Nederlands grondgebied afspelen. De ‘Nu’ hoofdstukken zijn vanuit Dottie’s gedachtegang geschreven waardoor ik directer met haar meeleefde en voelde. De ‘Toen’ hoofdstukken zijn op een vertel manier beschreven. Hierdoor las ik die hoofdstukken met een afstandelijker gevoel en gaf dit voor mij een soort van overzicht. Juist door deze afwisseling heb je als lezer minder snel door welke kant het verhaal precies opgaat. De ene keer zit je er namelijk met je neus bovenop/middenin en de andere keer lees je vanuit vogelvlucht. De karakters zijn allemaal even eigenzinnig en interessant, door het toen & nu leer je hen steeds beter kennen en begrijpen. Het einde plus de plottwist van dit verhaal viel mij helaas enigszins tegen. Het ging tegen mijn verwachting in, nu zou je zeggen dat dit juist goed moet zijn toch? Maar de stijl waarin het verhaal eindigt ben ik niet zozeer van Jet van Vuuren gewend in haar verhalen, over het algemeen zit daar nog meer gelaagdheid in en de zo geheten “addertjes onder het gras”. Zonder te veel weg te geven kan ik dit niet meer uitleggen dan ik hiervoor heb gedaan. Toch kijk ik weer met groot genoegen uit naar haar volgende boek dat in januari zal verschijnen bij Karakter Uitgevers.

Ik geef dit boek 4 sterren.

Spanning: 8
Plot: 6
Leesplezier: 8
Schrijfstijl: 7
Originaliteit: 9
Psychologie: 8