Lezersrecensie
De balans halfweg.
Zo, de helft zit er op, nog zeven boeken te gaan.
De kroon van zwaarden, is meer van hetzelfde als boek zes. En dat, bedoel ik niet negatief. Er gebeurd immers zoveel en op zoveel verschillende plekken, dat het heel lang duurt, om alles te vertellen. Je moet wel tot de laatste bladzijde wachten, om te weten, waar de titel op slaat. Maar vind ik dat erg? Neen, natuurlijk niet. Het boek, gaat over alles wat er gebeurd tussen het vorige boek en het volgende - sorry, slecht grapje - maar daar, komt het wel op neer. Maar als lezer, is het vooral fijn, om al die bekende figuren te zien veranderen in de loop van het verhaal en af en toe verrast te worden, als er plots een nieuw - mysterieus - personage op duikt. En natuurlijk is het spannend als het hoofdpersonage bijna sterft - toch als je het leest - want wie even een minuutje afstand neemt, weet natuurlijk dat een schrijver/ster nooit zijn hoofdpersonage om zeep help voor het einde van het verhaal. Maar na zeven boeken begin in zo te vermoeden dat Robert Jordan een persoonlijk thema in zijn boeken heeft gesmokkeld. En dan bedoel ik het universele thema vrouw/man. Ze valt het echt op, dat elke keer als een van de Ta'veren (Mart-Rhand-Perijn) een vrouw ontmoet, het daar moeilijk mee heeft en telkens overtuigd is dat zijn twee compagnons wel met vrouwen om kunnen en zich dan afvraagt waarom zij en hij niet. Verder heeft elk volk, of het nu de Ogiers, de Aes Sedai, de Aiel, het Zeevolk, ja zelfs de Seanchanen, aparte gebruiken rond man/vrouw relaties & gewoonten en dikwijls nog verschillend per onderdeel van dat volk. Mocht er iemand ooit een studie over doen, ik zou benieuwd zijn te weten hoeveel percent van de tekst over vrouwen en mannen gaat en hun interacties. Ook grappig zijn de geponeerde uitspraken die mannen over vrouwen maken en visa versa. Verder is dit ene goed boek waarin we weeral verschuivingen zien in machten en krachten die allemaal vechten om hun voordeel te halen, duiken er alsmaar meer personages met krachten op en leren we opnieuw enkel steden / plekken uit deze wereld kennen. In ieder geval is de reeks zo goed, dat ik blijf lezen tot deel 14 uit is.
De kroon van zwaarden, is meer van hetzelfde als boek zes. En dat, bedoel ik niet negatief. Er gebeurd immers zoveel en op zoveel verschillende plekken, dat het heel lang duurt, om alles te vertellen. Je moet wel tot de laatste bladzijde wachten, om te weten, waar de titel op slaat. Maar vind ik dat erg? Neen, natuurlijk niet. Het boek, gaat over alles wat er gebeurd tussen het vorige boek en het volgende - sorry, slecht grapje - maar daar, komt het wel op neer. Maar als lezer, is het vooral fijn, om al die bekende figuren te zien veranderen in de loop van het verhaal en af en toe verrast te worden, als er plots een nieuw - mysterieus - personage op duikt. En natuurlijk is het spannend als het hoofdpersonage bijna sterft - toch als je het leest - want wie even een minuutje afstand neemt, weet natuurlijk dat een schrijver/ster nooit zijn hoofdpersonage om zeep help voor het einde van het verhaal. Maar na zeven boeken begin in zo te vermoeden dat Robert Jordan een persoonlijk thema in zijn boeken heeft gesmokkeld. En dan bedoel ik het universele thema vrouw/man. Ze valt het echt op, dat elke keer als een van de Ta'veren (Mart-Rhand-Perijn) een vrouw ontmoet, het daar moeilijk mee heeft en telkens overtuigd is dat zijn twee compagnons wel met vrouwen om kunnen en zich dan afvraagt waarom zij en hij niet. Verder heeft elk volk, of het nu de Ogiers, de Aes Sedai, de Aiel, het Zeevolk, ja zelfs de Seanchanen, aparte gebruiken rond man/vrouw relaties & gewoonten en dikwijls nog verschillend per onderdeel van dat volk. Mocht er iemand ooit een studie over doen, ik zou benieuwd zijn te weten hoeveel percent van de tekst over vrouwen en mannen gaat en hun interacties. Ook grappig zijn de geponeerde uitspraken die mannen over vrouwen maken en visa versa. Verder is dit ene goed boek waarin we weeral verschuivingen zien in machten en krachten die allemaal vechten om hun voordeel te halen, duiken er alsmaar meer personages met krachten op en leren we opnieuw enkel steden / plekken uit deze wereld kennen. In ieder geval is de reeks zo goed, dat ik blijf lezen tot deel 14 uit is.
1
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Emdeke
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
