Dubbel gevoel

Belinda Aebi werd bijna tweeënvijftig jaar geleden geboren uit een Belgische moeder en een Zwitserse vader, die samen het horlogemerk Rodania op de wereldkaart hebben gezet. Twee jaar geleden schreef Aebi onder de titel Swiss made, de biografie van haar vader Manfred Aebi. Nu, in 2010, zet ze met Dubbelspel haar eerste stappen als misdaadauteur.
Het verhaal begint als de politie arriveert bij een lijk op de stoep. Door het ontbreken van zijn penis lijkt een ongeluk uitgesloten. Rechercheurs Max Dobbelaere en Gijs De Baets staan voor en moeilijke opdracht, want de bewoonster van de flat waaruit Thomas Vandamme naar beneden stortte, beweert zich niets te herinneren en het slachtoffer zelfs niet te kennen. De rechercheurs grijpen zich vast aan een strohalm van een spoor in de culinaire sector dat naar een regio van Italië wijst, waar de maffia een stevige voet aan de grond heeft…
De eerste indruk is dat Dubbelspel een aangenaam verhaal is, met een originele aanpak wat betreft de hoofdverhaallijn: in plaats van alles zo lang mogelijk verborgen te houden voor de lezer, geeft de auteur zo overvloedig veel hints omtrent de toestand van de hoofdverdachte dat je als lezer niet anders kan dan je voortijdige conclusies trekken. Maar op dat moment haalt Belinda Aebi die theorie meedogenloos onderuit, waarmee ze alvast het dwaalspoor van het jaar heeft opgezet in de Nederlandstalige misdaadliteratuur.
Seks verkoopt – dat weet iedereen - en dus offert Belinda Aebi een niet onaardig percentage van haar bladzijden op aan seks: van passionele liefde over prestatiegerichte, obsessionele seks tot misbruik. Het komt allemaal aan bod. De hoofdpersonages worden mooi uitgewerkt tot aangename levensechte figuren en ondanks dat het werk de kaap van de tweehonderdvijftig pagina’s niet rondt, legt de auteur een mooie basis voor een eventuele serie met de twee rechercheurs en hun onderzoeksrechter.
Maar achter die positieve indruk ontwaart de meer kritische lezer toch een aantal punten die het niveau van het boek wat naar omlaag halen. Zo is zowat het hele Italiaanse gedeelte ronduit ongeloofwaardig: de speurders die letterlijk een paar keer overvliegen, en meteen genoeg informatie verzamelen om een plaatselijke don te ontmaskeren. Nu is het volgens misdaadauteur en woordvoerder van Politie Brussel Christian De Coninck, aan wie ik deze situatie voorlegde, theoretisch mogelijk om agenten zelfstandig in het buitenland te laten opereren, maar hij noemt het, door taalbarrières en gebrek aan kennis van de lokale wetgeving, toch onrealistisch. De gebruikelijke wijze waarop Belgische speurders in het buitenland opereren is door middel van een Internationale Rogatoire Commissie, waarbij de speurders aanwezig zijn, maar alle onderzoeksdaden uitgevoerd worden door de lokale politie ter plaatse.
In een benijdenswaardige poging om Dubbelspel mooi af te ronden ziet de auteur zich naar het einde toe genoodzaakt om alle eindjes met grove steken weg te werken wat een ietwat slordige indruk maakt. Tot slot kan de muggenzifter zich afvragen hoe iemand met een werkend elektrisch keukenapparaat door huis kan lopen. Want de gemiddelde lengte van het snoer van zulke toestellen komt wellicht in de buurt van de volle honderdvijftig centimeter; oftewel twee stappen. En een verlengkabel vindt vrijwel nooit zijn natuurlijke habitat in een keuken.
Maar al bij al is Dubbelspel een leuk debuut dat zich perfect leent om mee te nemen op vakantie om met het verstand op nul gelezen te worden. Wie hiernaar op zoek is, mag best een extra ster toevoegen aan deze score, maar de meerwaardezoeker wacht beter nog even vooraleer zich aan een werk van Belinda Aebi te wagen. Want Dubbelspel toont zeker potentie; er is nog volop ruimte voor evolutie. Hopelijk krijgt ze ook de tijd.