Worstelen

Michael Robotham schrijft niet alleen boeken in zijn serie over Joe O’Loughlin en Vincent Ruiz. Regelmatig verschijnen er ook losstaande thrillers, waarvan "Nachtboot" officieel de eerste was. Hoewel je het door de – overigens vrij beperkte – aanwezigheid van voormalig politierechercheur Ruiz eigenlijk ook wel een beetje als deel van de serie kan beschouwen. Mogelijk dat het door het ontbreken van Joe O’Loughlin toch door velen als een boek buiten de serie wordt gerekend. Hoofdpersoon Alisha Barba is een politierechercheur met haar roots in India die vanwege ernstig rugletsel een beetje op een zijspoor is geraakt binnen het politiekorps. Als een oude schoolvriendin komt te overlijden gaat ze in haar eigen tijd op onderzoek uit en komt ze een grootschalige mensensmokkel op het spoor.

In z’n totaliteit was "Nachtboot" voor mij persoonlijk een zware bevalling. Van te voren leek het leuk dat het verhaal zich voor een groot afspeelde in mijn geboortestad Amsterdam, maar uiteindelijk bleek het nauwelijks van enige toegevoegde waarde. Het verhaal komt slechts moeizaam op gang en raakt tegen het einde steeds meer met zichzelf in de knoop. Alisha Barba is grotendeels de oorzaak, aangezien Robotham niet echt grip op haar krijgt. Misschien heeft hij zich wel verkeken in het schrijven vanuit een vrouwelijk perspectief. Of bleek het in dat deel van zijn carrière als auteur nog niet mogelijk om te schrijven buiten de inmiddels vertrouwde omgeving van zijn vaste personages. Hoe dan ook, het hele boek is warrig, vaak onnodig gecompliceerd en het doen en laten van met name Alisha Barba is nauwelijks consequent. Wel verliefd op vriendje Dave, niet verliefd op vriendje Dave. Hij is voor haar de ideale man, hij is voor haar niet de ideale man. Om gek van te worden. Het hele boek door blijft haar mening over hem maar veranderen. Het is niet het enige waar je jezelf aan kan ergeren. Als ze inbreekt in het huis van haar vriendin, op zoek naar een verklaring voor haar eventuele moord, ontsnapt ze aan de dood als het huis in brand wordt gestoken. De politie verdenkt haar van brandstichting en wil haar dus uiteraard ondervragen. De rechercheur van dienst laat haar gaan en terwijl Barba haar spoor naar Amsterdam volgt, blijft ze in contact staan met hem. Ondanks het feit dat hij ervan overtuigd is dat ze verantwoordelijk is voor de brand, helpt hij haar echter toch gewoon met haar feitelijk illegale onderzoek.

"Nachtboot" is niet het beste boek van Michael Robotham. Erger nog: het is een beetje een tegenvaller. Hooguit twee op de schaal van Audie Palmer, om het verbluffende "Leven of dood" – mijn eerste kennismaking met Robotham – nog maar eens aan te halen. Het zij hem echter vergeven. Iedereen kan een keer de fout in gaan. Al had ik het van Robotham na het lezen van vijf van zijn boeken eerlijk gezegd niet verwacht. Alleen de stukken met Vincent Ruiz zijn interessant en bevatten de kenmerkende Robotham humor. Voor de rest is het een boek waar ik mij doorheen moest worstelen, niet voldoende lijn in kon ontdekken, waar de schurken wel heel zwart/wit waren en Alisha Barba iedere keer weer een engeltje op haar schouder had zitten. Gelukkig was vriendje Dave steeds in de buurt, al vraag ik mij na het dichtklappen van "Nachtboot" natuurlijk wel af of die relatie tussen hen wel stand kan houden. Ik denk het wel. Of niet. Of toch….