Geen ijzingwekkende thriller, maar wel een mooi verhaal

Eindelijk weer eens een stand-alone boek van Karin Slaughter. Na diverse series met Sara Linton en Will Trent is het wel eens verfrissend om iets anders te lezen van de hand van de Queen of Crime.
De zussen Sam en Charlie maken een extreem traumatische ervaring mee als ze respectievelijk 15 en 13 jaar oud zijn; hun moeder wordt voor hun ogen doodgeschoten, Sam wordt in haar hoofd geschoten en daarna levend begraven (stiekem toch een beetje “geleend” uit de Millenium trilogie van Stieg Larsson?) en Charlie moet voor haar leven rennen om niet verkracht en vermoord te worden. Zo begint Goede dochter, dus dat belooft veel goeds voor de rest van het boek. De karakters zijn vanaf het begin goed getypeerd en de spanning zit er direct in. En zoals we gewend zijn van Slaughter ontbreken de bloederige details ook niet.
Na dit eerste hoofdstuk maakt het verhaal een sprong van 28 jaar. Charlie is getuige van een schietpartij op haar voormalige school, waarbij de gymdocent en een meisje van 10 jaar worden doodgeschoten door Kelly, een verstandelijk beperkte leerlinge van de school. Wat doet deze verschrikkelijke gebeurtenis met Charlie? En hoe kan haar vader Rusty -advocaat van de criminelen, dus door iedereen verguisd- haar helpen? Welke woorden fluisterde Kelly vlak nadat ze in de boeien werd geslagen? En wat is de rol van de oud-militair Huck in het hele verhaal?
Allemaal vragen die ervoor zorgen dat je door blijft lezen, maar de grootste vraag blijft onopgelost tot halverwege het boek: wat is er met Sam gebeurd?
Charlie is in de tussentijd zelf advocaat geworden en staat haar vader bij in allerlei louche strafzaken. Ze is getrouwd met Ben, een officier van justitie, maar dit huwelijk staat op springen.
Halverwege het boek begint het verhaal een beetje in te dutten. De relatie van Ben en Charlie is wel redelijk interessant en spannend (komt het nog goed tussen die twee), maar het verhaal neemt nu meer de vorm van een roman aan dan van een ijzingwekkende thriller. Ook de relatie tussen de twee zussen wordt meer in romanvorm uitgewerkt en dat is toch even wennen. Als je ook van romans houdt is dit uiteraard geen probleem want Slaughter is er absoluut wel in geslaagd om de personen goed neer te zetten. Vader Rusty, moeder Gamma en zussen Charlie en Sam hebben een complexe, maar liefdevolle band en dat merk je goed het hele boek door. Met krachtige zinnen weet Slaughter zoals vanouds de goede sfeer te scheppen, met af en toe ook heerlijke droge humor erin.
“’Ga jij maar lekker naar de copyshop, kopieer hem tweezijdig en steek hem dan in je krampachtige yankeereet.’
‘Waarom zou ik een enkel beschreven blaadje dubbelzijdig kopiëren?’”
Goede dochter is een spannend boek, maar voor diegenen die een ijzingwekkende thriller van begin tot eind verwachten, komen bedrogen uit. Neemt niet weg dat het wel weer een knap staaltje schrijfwerk is geworden van deze gevierde auteur.