Pakkend, heel levensecht geschreven.

Komen we nu, in dit vijfde deel van de serie, meer te weten over Pa Salt en zijn beweegredenen? Dat is wat ik hoop als ik dit boek opensla.

We zien de merkwaardige en onaangename Zed Eszu terug, de ex van Maia, door wie haar trauma is ontstaan. In dit opzicht weten we nu meer dan Tiggy, die een intuïtieve afkeer van de man heeft, maar de details van wat Maia is overkomen niet kent.

Het historische gedeelte voert ons naar Spanje, naar de flamenco-danseres Lucia, naar de zigeunergemeenschap in Granada. Wat kan Riey toch beeldend schrijven. De verschraalde lucht, het zweet, ongewassen lichamen, de beperkte hygiëne, allemaal heel realistisch in de jaren ’30, het is zo levensecht beschreven dat ik er midden in zit, het allemaal gewoon echt ruik. Het heeft zelfs fysiek effect op me: ik wordt er af en toe enigszins onpasselijk van.

Dit deel is echt een behoorlijk dikke pil met 742 pagina’s, maar het leest als een trein en voor je het weet, is het toch weer uit. Ik deed er alleen iets langer over dan over de eerder delen.
En ja, het is bijna niet te geloven, maar ook in dit deel herken ik iets van mijzelf. Tiggy’s behoefte aan stilte, buiten zijn in de natuur, met alle zintuigen op scherp, ik voel erin mee met haar.

Weten we nu meer over pa Salt? Eigenlijk niet, hoewel hij iets meer en duidelijker aanwezig is geweest in dit boek. Tiggy doet wel een ontdekking. Maar hierover worden we nog heel erg in het ongewisse gelaten. Gelukkig komen er nog twee delen in deze serie.