Een aanwinst!

Zelden was een titel en omslag zo misleidend als bij dit boek. Ik wilde het eerst helemaal niet pakken. Familiegeluk, dat klinkt naar mijn smaak veel te veel als een Bouquetreeks. De foto op de omslag maakte het niet veel beter. Waarom ik het boek tóch kocht? De tekst op de achterflap, die sprak me aan, die beloofde een heel ander boek dan je op het eerste gezicht zou verwachten.
Daarnaast het feit dat het verhaal in Den Haag speelt – altijd leuk als je de locaties kent, ja zelfs mijn werkgever is betrokken – en tot slot het bosje lelietjes-van-dalen op de voorkant; ik heb een zwak voor de bloemen waaruit het bruidsboeket van mijn moeder ooit, heel lange geleden, bestond. Het kan raar lopen.

Wat schrijft Barbara Sevenstern goed! Ze zorgt ervoor dat ik onmiddellijk de drang heb om door te lezen. Het verhaal pakt me vanaf regel één. Met haar vlotte, vloeiende stijl weet ze de spanning perfect op te bouwen en daarmee zorgt ze voor heel wat verrassingen.

Als je op een gegeven moment denkt dat Sevenstern wel heel gemakkelijk dingen weggeeft, blijkt dat het allemaal toch niet zo simpel is en dat zij dat in feite helemaal niet doet. Ontwikkeling na ontwikkeling stapelt zich op. Ze gunt ons geen moment rust, het verhaal davert voort, waarbij bij iedereen hun betrouwbaarheid in het geding is. Tot het allemaal uitmondt in een schokkend einde dat totaal onverwacht uit het niets lijkt te komen.

Later realiseer ik me dat er toch nog twee losse eindjes zijn die niet helemaal afgerond zijn. Het was leuk geweest als ze ons hierin ook van helderheid had voorzien, maar gelukkig heeft de plot geen last van van het ontbreken hiervan.

Als dit het niveau van Sevensterns debuut is, kunnen we nog veel verwachten. Zij is beslist een aanwinst voor de Nederlandse thrillercultuur. Hier gaan we meer van horen!