Veelbelovend debuut

Een schrijfster die ik helemaal niet ken, maar het boek sprak me aan, het verhaal op de achterflap maakte me nieuwsgierig. Ik loop niet hard voor Nederlandse thrillerschrijvers, maar ik moet toegeven dat ik de laatste tijd op dit terrein best veel aangename verrassingen ben tegengekomen. Tijd om mijn vooroordeel maar eens te laten vallen?

Het verhaal komt een beetje langzaam op gang. Zo is er, op wat losse flarden herinneringen na, na 100 pagina’s nog geen spoor van de vriendinnengroep te bekennen. Het kabbelt een beetje oppervlakkig voort, ondanks een paar opvallende gebeurtenissen. Maar dan veer ik overeind door plotselinge grimmige en angstaanjagende ontwikkelingen en is dat meteen vergeten. Ik zit in de greep van het verhaal en het gaat ook goed de diepte in. De karakters die eerst wat flodderige leken, worden steviger en serieuzer; het lijkt wel of het verhaal zelf ook eindelijk landt en echt verteld kan worden. Ik wil ineens heel graag dit boek verder lezen…

Het boek is opgedeeld in vier delen, die elk vanuit het perspectief van een van de vriendinnen is geschreven, elk in de ik-vorm. Als een ik-figuur iets onomkeerbaars overkomt en daarvan vertelt, maakt dat de schok van het gebeurde nog groter. Want hoe kan het naverteld worden? Dus verschijnt er tegelijkertijd verschijnt ook de frons op het voorhoofd: dat kan dus helemaal niet…..

Parallel loopt het verhaal van de reünie, door de vrouwen successievelijk steeds iets verder in de tijd verteld. Zo maken we pas in de loop van het boek kennis met de mensen die daarbij betrokken zijn, en dus ook een rol speelden in hun middelbare schooltijd.

Het is heel angstaanjagend wat er gebeurt. Bij het eerste deel is de impact enorm. Die wordt met elk deel wel iets minder, omdat je gaat vermoeden hoe het afloopt. Toch wordt de spanning steeds meer voelbaar en groter. Ook zijn alle delen heel verschillend van elkaar; door het verschil in de karakters van de vrouwen, die helemaal tot leven komen – inclusief de mannen in hun leven die opvallend veel niet van het goede soort zijn – maar ook door de aanloop naar de climax toe. Tot het in het vierde deel overdonderd tot een eind komt. Een niet te voorziene, dramatische plot, met een wel heel actueel tintje.

De schrijfstijl van Mariëtte Middelbeek is prachtig; vloeiend, met een mooie woordkeuze en ook woordgrapjes hier en daar.
Kortom, een geweldig debuut van Middelbeek in het genre thriller voor volwassenen. Ik heb ervan genoten en ja, ik ben wat voorzichtiger met mijn vooroordelen. Van deze schrijfster wil ik meer lezen. Ik hoop dat er ook meer komt!