Veelbelovend

Het draait allemaal om het schoolhoofd. Op onverklaarbare wijze weet hij, een man van middelbare leeftijd, zijn omgeving het hoofd op hol te brengen. De tienermeisjes Bess en Jenna, buurvrouw Joey en ook zijn eigen gezin houdt hij in de ban.

Het verhaal begint als een doos met losse stukjes, maar Jewell ziet gelukkig kans om ze een voor een aan elkaar te breien, zodat langzaam het hele plaatje helder wordt. Het dagboekfragment uit 1996 dat voorin staat, krijgt na verloop van tijd zin, de loop van het verhaal wordt op enkele plekken onderbroken door politieverhoren, die iets later in de tijd liggen. Een techniek die vaker toegepast wordt, maar niets inboet aan kracht.

Jewells schrijfstijl is nogal losjes, bijna simpel. Zo erg dat ik in het begin zelfs dacht met een Yount adult-boek te maken te hebben, misschien zelfs een jeugdthriller. Dit kan voor een deel ook aan de zeer matige vertaling liggen, maar niet meer dan een deel. Sporen van Jewells chicklit-verleden steken hier en daar ook nog wel de kop op. Niets mis met chicklit-romans, maar thrillers vergen een andere schrijfstijl. Toch beheerst zij die ook. Ondanks enkele zeer warrige, niet goed te volgen episodes in de eerste helft, met teveel onduidelijkheid of ten minste onvolledigheid waardoor mijn wenkbrauwen fronsten en ik stukken opnieuw moest lezen om te controleren of ik iets gemist had, komt ze later goed op stoom en slaagt ze erin om de dreiging van naderend onheil te schetsen, waardoor ik ondanks alles door wil lezen, nieuwsgierig blijf.

Jewell heeft nogal wat aandacht voor geuren en dan vooral onplezierige, van mensen afkomstig. Ze beschrijft ze nauwgezet en hoewel dit zeer realistisch is, krijg ik de neiging om af te haken. Ik kan dit soort details slecht verdragen, ik krijg zelfs weerzin tegen het boek als voorwerp, dat ik alleen nog maar met een vingertopje kan aanraken.

Terwijl we het einde naderen, krijg ik ook steeds sterkere vermoedens over de plot. Dit blijkt te kloppen, maar Jewell heeft een laatste verrassing in petto. De slotalinea, na de ontknoping, is erg raadselachtig, het blijft een onbeantwoorde vraag wat we daar nou mee moeten. Ze laat het geheel aan de fantasie van de lezer over, die er van alles bij kan bedenken. Maar het is net iets té vrij. Het kom niet iets té plotseling uit de lucht vallen, zonder enige voorbereiding. Ik hou best van losse eindjes. Maar deze is onbevredigend.

Lisa Jewell moet vooral doorgaan met schrijven. Als ze meer op details gaat letten en zich echt toelegt op thrillers, wordt ze veelbelovend.