Leuk thema, de uitwerking kan beter

Weer een soort ruimte waarin mensen verdwijnen?
Dit is mijn eerste gedachte als ik de beschrijving lees, nadat ik McGeorges’ debuut Tik tak net uit heb. En inderdaad, het klopt, maar toch is het anders. In eerste instantie ben ik blij verast.

Mijn eerste indruk is dat McGeorge een flinke stap gezet heeft. Zijn schrijfstijl is veel beter geworden sinds zijn debuut. Ik was dan ook ook teleurgesteld toen uiteindelijk toch de stijl weer onbeholpen werd, houterig, zoals in Tik Tak. Ik kom ook rare vertaalfouten tegen, zoals: ‘losgeld’, in plaats van ‘wisselgeld’. Was het een haastklus voor de uitgever? Zat er geen redacteur meer achter?

En dan plotseling verandert het weer. De meest gruwelijke hoofdstukken zijn prachtig geschreven, de karakters erg goed neergezet. Het is heel eng wat er gebeurt, ik hoop eigenlijk, maar tegen beter weten in, dat er geen mensen bestaan die zulke monsterachtige daden plegen.

Helaas gaan deze prima hoofdstukken gepaard met iets waarvan ik ga knarsetanden. De drie puntjes zijn terug. Nu niet achter de laatste zin van elk hoofdstuk, maar achter de titel ervan. Ik wil Chris McGeorge bijna smeken om dit vanaf nu nooit meer te doen. Om alle schijn van een jeugdboek te vermijden.

Wel grappig dat er een verbinding gelegd wordt met Tik tak, in de vorm van het noemen van personages uit het eerste boek, en zelf uit het terugkerken van één van hen.

Eindconclusie: het thema van dit boek is leuk, aansprekend. De uitwerking kan op een aantal plaatsen nog beter.