Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

indringend mooi

Erna 27 februari 2020
De familie Adler, bestaande uit vader Bruce, moeder Jane en de kinderen Jordan en Eddie, verhuist vanuit New York naar Los Angeles. Hun spullen zijn al verzonden als ze zelf hun verhuisvlucht maken.
Het vliegtuig stort neer. Er is slechts één overlevende: de twaalfjarige Eddie. Hij is zwaar gewond en getraumatiseerd. Zijn oom John en tante Lacey, de zus van Jane, vangen hem op en nemen hem liefdevol op in hun huis, ze proberen hem een nieuw warm thuis te geven. Ze denken dat het beter is hem een andere naam te geven en noemen hem Edward.
Edward moet doorgaan met het leven, maar hoe pak je de draad weer op als iedereen die je lief had weg is? Als iedereen je herkent en je ziet als een wonderkind dat het ongeluk heeft overleeft. Ondanks alle therapie en hulp heeft hij het idee dat niemand hem begrijpt. Tot hij zijn buurmeisje Shay ontmoet. Ze is een beetje een buitenbeentje, en misschien juist daarom lijkt ze hem wel te begrijpen. Ze kunnen het heel goed met elkaar vinden en vinden begrip en steun bij elkaar. Heel langzaam herstelt Edward. Als hij de leeftijd van bereikt die zijn broer had op het moment van de ramp lijkt het weer minder te gaan, maar hij is inmiddels sterkt genoeg om daar ook bovenop te komen. Hij ontdekt langzaam wie hij werkelijk is.
Door dit verhaal heen loopt een tweede verhaallijn. Hierin beleven we de vlucht van het begin tot het laatste moment. We maken kennis met de medepassagiers en zij worden als het ware tot leven gewekt. Doordat je hen leert kennen heeft de ramp nog meer impact.

De cover is blauw met gekleurde vogels die voor mij symbolisch staan voor de geesten van de overledenen.
Het boek is geschreven in de derde persoon in een makkelijk leesbare vloeiende stijl. Hierdoor beleef je het verhaal intens mee alsof je voelt wat Edward voelt.
Het boek raakte me enorm. Ik moest steeds denken aan Ruben die de enige overlevende van vliegtuigramp in Tripoli was. De interview met zijn tante van enkele jaren geleden kan ik me nog goed herinneren. Dit boek lijkt op dat verhaal te is zijn gebaseerd. Maar of dat werkelijk zo is?
Ik waardeer het met 4 ½ sterren.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Erna