Ontroerende roman met Ibiza als setting.

Het is 1987. Marianne is geboren en getogen op Ibiza. Mariannes vader, een Engelse drugsbaron, zit gedurende het verhaal in de gevangenis maar lijkt zijn zaken via afgezanten nog steeds aan te sturen. Mariannes moeder is een voormalige hippievrouw die op een ander eilandje woont (Formentera) en net als Mariannes vader weinig aandacht voor haar dochter heeft omdat ze het druk heeft met spirituele coachingpraktijken. Mariannes moet een jaar of zeventien zijn (aangezien ze zonder rijbewijs op grote motoren rijdt maar van plan is haar rijbewijs een jaar later te halen), en hunkert naar een veilige, voorspelbare, normale wereld. Dit alles lijkt ze juist te vinden in de aartsvijand van al haar vrienden en eigenlijk heel Ibiza: een agent van de Guardia Civil. Ze komt hem tegen als ze met zwaar noodweer aan de weg staat met motorpech, waarna hij haar een nacht in zijn logeerkamer laat slapen. Dat doet hij omdat hij wegens extreme omstandigheden niet anders kan, zo lijkt het. Maar bij Marianne is dit het begin van wat steeds meer op een obsssie gaat lijken. Ze komt tegen beter weten in terecht in lastige situaties en brengt met deze obsessie uiteindelijk zelfs haar vader in gevaar.     
Het is een ontzettend spannend boek, maar ook vooral bijzonder vanwege de setting. Je krijgt een heel goed beeld van Ibiza in de jaren '80, het is beeldend beschreven, je waant je echt daar. De natuurbeschrijvingen zijn meeslepend. De scenes tussen moeder en dochter zijn grappig, de gesprekken die ze met een van haar vaders vrienden uit het drugsmilieu voert zijn interessant. 
Maar het waren vooral de diepere lagen van Mariannes gevoelswereld die maken dat ik het zo'n hoog cijfer geef. In de ontknoping valt veel op zijn plaats. Ze lijkt het hele boek op zoek naar een vaderfiguur, of de normaliteit die ze een willekeurige man heeft toegedicht, maar krijgt uiteindelijk iets anders uit onverwachte hoek, en als je dat dan leest denk je: ja, zo klopt het. Een schitterend boek!