Dit boek had veel dikker mogen zijn!

Max Hansen is toneelregisseur. Hij trekt door de VS met zijn tournee Better Worlds Through Weyland-Yutani. In plaats van met het vliegtuig te reizen tussen de steden waar wordt opgetreden, zoals de toneelspelers doen, reist Max met de auto, vaak vele honderden kilometers van de ene plaats naar de andere. Iedereen slaapt in hotels, de enige plek waar Max nog in slaap kan vallen is in zijn auto.

Op 13-jarige leeftijd verhuist Max Hansen van Stavanger naar 64 Poplar Street, Garden City, Nassau County, Long Island, New York. Woest is hij dat moeder Beate met de verhuizing heeft ingestemd. Zus Ulrikke past zich vrij snel aan de nieuwe situatie aan, maar Max is boos, weigert te socialiseren en wil alleen maar naar huis, naar Stavanger. Na enkele jaren krijgt hij toch enkele vrienden via Garden City Highschool, waarbij het met name met Mordecai Weintraub klikt. Samen sluiten zij zich aan bij het schooltoneel. Via Mordecai leert Max Mischa kennen, een zeven jaar oudere Canadese; zij is dan 23. Hij is op slag verliefd en de liefde is wederzijds, al beseft zij dat ze strafbaar is vanwege een relatie met een minderjarige. Mischa schildert hyperrealistisch werk dat steeds vaker kopers vindt.
Max en Mordecai gaan beiden aan art school studeren, waarna Max de richting van regisseur volgt en Mordecai die van acteur. Beiden vinden op relatief jonge leeftijd een betrekking, er is zelfs sprake van successen. Max’ vader is er inmiddels vandoor met een ander en in Californië gaan wonen, Ulrikke zit op kamers. Als Max via via zijn oom Owen weet op te sporen, de verloren zoon – vier jaar oudere broer van Max’ vader – die na zijn vertrek vanuit Stavanger als vijfentwintigjarige naar de VS nooit meer iets van zich heeft laten horen, biedt deze hem aan bij hem in zijn driehonderd vierkante meter grote appartement Apthorp in te trekken. Al snel voegt Mischa zich bij hen.

Er is iets vreemds aan oom Owen. Hij is een veelgevraagd pianospeler, maar over zijn verleden wil hij niet al teveel kwijt. Wel is duidelijk dat hij in Vietnam heeft gevochten, het Tet-offensief. Dankzij zijn aanmelding bij de US Army heeft Owen het Amerikaanse staatsburgerschap verworven. Het duurt echter lang voor duidelijk wordt wat hij allemaal heeft meegemaakt in Vietnam.
Owen vaart wel bij het gezelschap van de jongelui. Ondanks de beren op hun pad, zoals projectontwikkelaars die op het Apthorp azen, hebben zij het goed met elkaar. Toch komt er op zeker moment sleet op de relaties. Max vraagt zich af waarom Owen iedere maand een avond verdwijnt zonder aan te geven waar hij naartoe gaat. Mischa is steeds vaker van huis en exposeert in Europa, Canada, de VS en Japan. Mordecai is naar Californië verhuisd. Op zeker moment bezwijkt hun onderlinge sociale vangnet.

Tijdens de laatste tournee met Better Worlds Through Weyland-Yutani heeft Mordecai beloofd het stuk in LA bij te wonen. Daar wordt het voor het laatst opgevoerd. Vlak voor de laatste voorstellingen krijgt Max echter een telefoontje dat zijn wereld op z’n kop zet. Halsoverkop reist hij terug naar Garden City. De begrafenis die hij daar bijwoont drukt hem nog eens met zijn neus op de feiten: eenieder die hij heeft liefgehad is uit zijn leven verdwenen. De dag erna laat ook hijzelf bijna het leven ten gevolge van orkaan Sandy. Dan verschijnt er licht aan het einde van de tunnel.

Max, Mischa & het Tet-offensief is vooral een boek over ontheemding. Alle belangrijke personages uit het boek zijn losgeslagen van hun wortels en beseffen dat zij nooit meer een thuis zullen vinden. Harstad heeft 1228 pagina’s nodig gehad om dit verhaal te vertellen, soms in zinnen van meerdere pagina’s lang. Na het boek te hebben dichtgeslagen, heb je als lezer spijt dat het verhaal niet veel meer pagina’s vereiste. Wat een schitterende roman!