Prachtig, uiterst beklemmend, verhaal

Nadat Jonathan bij gebrek aan bewijs is vrijgesproken, reist hij terug naar het Noord-Hollandse dorp waar hij is opgegroeid. In het kustdorpje heeft de erosie toegeslagen, het gros van de woningen rond zijn ouderlijk huis is gesloopt. Gelukkig staat het huis van de buren er nog wel. Binnenkort moeten ook deze huizen eraan geloven. Er is hun al een huis toegewezen in een anonieme nieuwbouwwijk.

Al snel in het verhaal wordt duidelijk dat de man zich mogelijk vergrepen heeft aan een jong meisje. Jonathan heeft hard aan zichzelf gewerkt in de gevangenis. Zijn psycholoog is zeer te spreken over de vorderingen van de jonge dertiger. Trouw neemt Jonathan de oefeningen door nu hij weer in vrijheid is gesteld. Moeder zwijgt over de vermeende misdaad van haar zoon. Zij zoekt haar steun in de Heer. Ondanks een hoopvol begin van een nieuw leven, gaat het fout als blijkt dat de buurwoning is betrokken door een vrouw met een dochtertje van een jaar of twaalf. Dat kind blijkt ook nog eens de hond te hebben uitgelaten, zíjn hond, tijdens zijn internering.

In die val trap ik niet meer, denkt Jonathan, terwijl hij opgewonden raakt van de zachte nekhaartjes van het kind. “Blijf daar maar staan, zei hij in gedachten tegen haar, niet te dichtbij.” Zolang hij maar enige fysieke afstand tot haar houdt, zal alles goed gaan. Sterker nog: het is een oefening om zichzelf te beheersen en te bewijzen dat hij het kan, ondanks de drang van zijn penis die steeds vaker de kop opsteekt. Daarbij heeft hij een excuus: het meisje maakt zich zorgen om de gewonde vis die hij heeft gevangen, een muidhond oftewel zeelt. Soms sluipt ze hun huis binnen en gaat voor het aquarium in zijn kamer zitten. Afstand houden, denkt Jonathan, houd afstand! Zeg dat maar eens tegen zo’n wicht dat door iedereen is verlaten, wiens moeder de hele dag slooft in een café, een meisje vergeten door de wereld.

Natuurlijk loopt dit verhaal slecht af. Vanaf de eerste pagina’s bouwt Schilperoord de spanning op om die – tegen alle regels in – nooit te laten verslappen. ‘Ga weg, blijf uit zijn buurt,’ zou je het meisje willen toeschreeuwen. ‘Open je ogen, moeder, voor de drang van je zoon, help hem, bescherm dat kind!’ Tevergeefs… Vergrijpt Jonathan zich ook aan dit gekwetste meisje? Lees het zelf maar. In ieder geval kent het boek een verrassende afloop. Wat een prachtig, uiterst beklemmend, verhaal heeft Inge Schilperoord ons met Muidhond geschonken!