Persoonlijk maar daardoor wat lastig te volgen

Na het enorme succes van Judas waarin Astrid Holleeder vertelt waarom zij en haar zus besluiten om hun broer Willem Holleeder te gaan afluisteren om Justitie van de nodige informatie te kunnen voorzien, waarmee zij hem verder kunnen vervolgen, geeft zij nu opnieuw een kijkje in haar leven. Ook dit boek is weer in de vorm van een dagboek geschreven en vertelt vooral over de gevolgen die deze moedige beslissing voor haar leven heeft gehad. Ronduit tenenkrommend is het om te vernemen dat "gewone" getuigen door het Openbaar Ministerie niet of nauwelijks beschermd kunnen worden. Hierdoor is het voor Astrid niet meer mogelijk een redelijk normaal leven te leiden; ze moet stoppen met haar werk als advocate, ze moet meerdere malen verhuizen en het contact met familie en vrienden wordt erg moeilijk omdat ze 24/7 over haar schouder moet kijken en maatregelen moet treffen om onzichtbaar te blijven. Iedere auto die voor haar deur stopt is verdacht, een persoon met een zonnebril op een bewolkte dag is oppassen geblazen. Gelukkig weet Astrid hier uiteindelijk een weg in te vinden en kan ze ook Justitie overtuigen van het belang van meer bescherming.
Zoals gezegd is ook dit tweede boek in dagboekvorm geschreven. Astrid volgt een chronologische lijn maar in de afzonderlijke dagboekfragmenten gaat ze regelmatig terug naar momenten en anekdotes uit haar hele leven. Hier zitten ook erg persoonlijke en schokkende bekentenissen bij, die je naar adem doen happen. Maar het maakt het verhaal soms ook wat lastig te volgen. Er komen weer wat namen voorbij, die je als lezer van Judas zult herkennen en ook als je het proces rondom Willem Holleeder volgt, dan weet je waar het over gaat. Zonder deze voorkennis is dit tweede dagboek echter nauwelijks te volgen.
Maar als je deze kennis wel hebt, leest Dagboek van een Getuige heel snel weg en ben je bij het dichtslaan er van blij te hebben gelezen dat er zelfs voor Astrid en haar zus Sonja hoop aan de horizon gloort.